Chapter 10
dahan-dahan akong naglalakad. Tila ba nakikipaligsahan ako sa pagong the way i walk.
3 araw na ang lumipas since nagkaroon ako ng sugat sa katawan. Nung araw na yun, nung sinagot ko siya ng 'i know....Thats what i am...' bigla ba namang tumawa ng pagkalakaslakas. Ewan ko ba kung bakit ko ito kinausap noong araw na yun.siguro gusto ko lang na may mapagsabihan o makausap.
Pagka uwi ko naman naka isa ako sa sermon ni mama.kesyo daw di ako nag-iingat kesyo daw napaka suicidal ko. 3 times in a row akong nasabihan ng 'suicidal' sa isang araw.kaya naalala ko nanaman yung aso. May matutuluyan kaya yun? Umuulan pa naman. Sabay tingin ko sa bintana.
Biglang bumukas ang pinto saka sumara ulit.di ko pa din inaalis ang tingin ko sa bintana.alam ko naman kung sino yung pumasok.
"ate, ano pala balak mo sa kaarawan mo?"tanong nito saka humiga sa tabi ko. Bahagya akong umisod nang maipit ang kamay ko sa balat niya.
"tsss wala. Basta walang handa ok na yun. "
"pero...sabi ni mama--"
"basta ayoko ng handa....kung ayaw nyong makinig sakin mabuti pat maglilibot nalang ako sa grand mall.."sagot ko sa kanya saka tumagilid nalang para makaiwas sa usapan. Ayoko ng matanong.kung ayoko.ayoko .
Mabuti nalang di na sila nangulit ngayong kaarawan ko.
Nasa harapan na ako ng simbahan ngayon. Tinitigan ko ang imahe ng diyos bago humakbang papasok . Tinungo ko ang lugar kung saan pwede magsindi ng kandila.ilang sigundo akong natulala sa larawan na nasa harapan ko. Imahe ni maria sa kanan at ni jesus naman sa kaliwa. Napakuyom ako. ilang linggo na ba akong di nagsisimba? Simula elementarya ata ako tumigil nun. Madalang nalang ako kung magpakita dito.di naman sa wala akong oras pero... Ayoko lang talagang magpakita sa harap ng diyos. Pakiramdam ko ang dumi dumi ko.
Ewan ko kung bakit pero naiiyak ako habang tinigtignan ito.'bakit nga ba ako naiiyak'
Nakisindi ako sa isang kandila na halatang bago lang tinarak sa lalagyan. May dalawa ring kandila na nauupos na. May nauna pa pala sakin.
'maligayang kaarawan sa inyong tatlo,akalain nyo yun magkasabay tayo ng kaarawan.'
iniwan ko ang lugar na iyon ng may ngiti
'arf!'
liningon ko ang gawing kanan nang marinig ko ang pagtahol ng aso.lumaki ang mga mata ko. Yung aso! Lumapit ako sa tabi nito,malapit sa punong mangga. Nakilala naman ako nito kaya sumampa ito sa paa ko
i pat his head. Ang cute nya naman talaga.buti ligtas siya. Tumakbo ito papunta sa punong mangga, i mean sa likod ng puno. Sinundan ko sya .
Nagulat ako. Yung lalaki. Nung nakaraang araw, nanlaki ang mga mata nito ,a meaning of surprise and delighted.
"haha wow. " wala sa sariling sabi nito
"hahaha wow ka din."ganti ko sa kanya.maasar nga
"hoy hoy bat nakikiwow ka din!" with matching duro ng hintuturo sa mukha ko. Konteng usod nalang matutusok na ang tuktok ng ilong ko.naduduling ako.
"wala. Nakuha mo na pala ang sasakyan mo.." nilagyan ko pa na parang natutuwang boses ko kahit hindi naman. Ngumisi pa ito at sumandal sa motor. Motor lang yan. Berde lang yan. Mukhang cool lang yan. Pero masisira lang yan. Tandaan nya YAN.
"actually oo..." nilagay pa nito ang mga palad sa bawat bulsa habang nakasandal pa rin. Naramdaman kong tumaas ang kanang kilay ko .may idadagdag pa kasi siya
"mayaman ako eh. Syempre nung nakita ako nung officer ayun pinatigil nito ang sasakyan tapos ganito ganyan ganito ganyan bla bla bla bla"
humikab ako sandali saka tinawag yung puppy.lumapit ito sakin saka ko ito pina pat sa ulo. Pwede ko kaya itong dalhin sa bahay? Naku, sigurong ayaw ni mama.

BINABASA MO ANG
shall know HER side
Romanceayan nanaman siya. nagkukulong sa bahay. nagtatago sa kwarto, sa kanyang madilim at tahimik na silid. seryoso itong nagsusulat sa isang pirasong oslo paper gmit ang blact oil pastel bilang pansulat. ganto siya tuwing depress o kaya y masaya. nakugal...