𝓓𝓪𝓻𝓴 𝓛𝓸𝓿𝓮

3

Πόνος...

Αυτό το συναίσθημα βασάνιζε την Isabella από τότε που άρχισε να καταλαβαίνει ότι ο πατέρας της δεν θα ξαναέρθει σπίτι. Ότι δεν θα τον άκουγε πια να την φωνάζει πριγκίπισσα. Γιατί όπως έλεγε και η μαμά της ο πατέρας της είχε γίνει ένα λαμπερό αστέρι στον ουρανό και τους πρόσεχε όλους από εκεί ψηλά. Το μόνο που της είχε μείνει από εκείνον ήταν φωτογραφίες και θολές αναμνήσεις. Άλλωστε πόσα να θυμάσαι από όταν ήσουν μόλις δύο χρονών ;

Isabella

Τα πράγματα έχουν σοβαρεψει πολύ !

Από εκείνη την μέρα που πήγαμε με τα παιδιά στο Isabelle όλα άλλαξαν μέσα στο σπίτι. Πλέον παντού υπάρχουν άτομα της ασφάλειας και για να πάω οπουδήποτε πρέπει να τους δίνω λογαριασμό.

Για να καταλάβετε πόσο τραγικά είναι ακόμη και όταν θέλω να μετακινηθώ σε κάποιο άλλο σημείο του σπιτιού περνάω από πλήρη έλεγχο.

Αυτήν την στιγμή βρίσκομαι στην βιβλιοθήκη και προσπαθώ να περάσω ποιοτικά τον χρόνο μου διαβάζοντας ένα από τα αγαπημένα μου μυθηστορήματα.

" What ever our souls are made of his and mine are the same. "

Επιτέλους έφτασα στην αγαπημένη μου φράση αυτού του βιβλίου.

Πολλές φορές καθώς διαβάζω μυθηστορήματα αναρωτιέμαι αν υπάρχει όντως αυτός ο έρωτας που περιγράφουν τα βιβλία.

Άραγε θα γνωρίσω ποτέ τον έρωτα μου ; Και αν ναι θα καταφέρουμε να είμαστε μαζί ή θα είμαστε από αυτούς τους καταδικασμένους έρωτες που λήγουν άδοξα ;

-(Gisella): Isabellaaaa...

Τις σκέψεις μου διέκοψαν οι φωνές τις Gisella.

- Τι έγινε ;

Την ρώτησα τρομαγμένη μόλις βγήκα από την βιβλιοθήκη.

-(Gisella): Τι τι έγινε αγάπη μου με έχεις στήσει εδώ και μια ώρα ! Υποτίθεται θα πηγαίναμε μαζί στο πανεπιστήμιο αλλά από ότι βλέπω καμία μας δεν πήγε τελικά.

Μου λέει νευριασμένη πηγαίνοντας πάνω κάτω. Καλά από πότε την έπιασε αυτή ο πόνος επειδή χάνει μαθήματα ;

- Από πότε εσένα σε νοιάζουν τα μαθήματα που χάνεις ; Εσύ αν δεν έχει πάει δώδεκα δεν πατάς το πόδι σου στο πανεπιστήμιο.

Της λέω προβληματισμένη και αυτή προσπαθεί να ξεφύγει από το βλέμμα μου.

- Ααα όχι αγάπη μου μην κάνεις ότι δεν με ακούς εμένα !