My Unexpected Love

Dom's POV

super ikli lang ng chapter na to, pero babawi ako sa next. Sobrang nging busyblamg ako sa school.
---------

Nagiintay ako ngayon dito sa kotse, iniintay kong matapos si Sam at Drey magusap.

Nakita ko sa mga mata ni Sam kung gaano siya kagulat noong mkita niya ito. Napaisip tuloy ako kung ano nga bang nangyari sa kanila. She looks really broken.

napabalikwas ako ng biglang may kumatak sa bintana ng kotse.

"Dom, thank you ha!" hindi siya makitingin sa akin, alam kong iniiwas niya akong tingnan dahil baka mahahalata kong umiyak siya.

"okay lang yun" tanging naisagot ko. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko, bukod pa dun wala din naman ako karapatang magtanong.

"Sorry pinagantay kita, i know you're a very busy person. Inintay ko lang na umalis si Drey. Maybe next time na lang tayo magcoffee, baka may lakad ka pa eh. sorry talaga ha" paghingi niya ng paumanhin.

"Hindi, wala na akong lakad, tsaka huwag munang isipin yun. Maliit na bagay lang yun." sabi ko sakanya. Lumabas ako sa kotse at binuksan ang passenger side "let's go?"

She smiled at me. "okay"

She's smiling pero makikita mo sa mga mata niya kung gaano siya kalungkot.

"Have you tried charms&coffee" tanong ko sa kanya.

"no, hindi pa, pero sabi nila masarap daw dun especially ung mga cakes." she tried hard to make her voice more lively and interested.

"Sige try natin doon." I smiled and palihim ko siyang tinignan. She was looking outside the window, at mapapansin mo na ang lalim ng iniisip niya.

"Are you alright Sam?" hindi ko napigilang tanungin siya.

She looked at me pilit na ngumiti "ofcourse I am, why would i not be okay" but her voice seems like she's going to cry.

I want to comfort her pero paano? I want to ask pero hindi naman kami close. Naawa ako sknya, although i didnt know the whole story pero alam kong si Drey ang nagkamali. He would not beg if it wasn't his fault.