Chapter 8 👻

640 152 47
                                    

එහෙම කියලා එයා දොර අරින්න හැදුවා.
ඒත්....

💙  ඇයි.... මොකද

💜  ඒක.... ඒක.... අනිත් පැත්තෙන් ලොක් කරලා.....

___________________________________

Eun-Jeon's pov

💜  නෑ නෑ එහෙම වෙන්න බෑ.
අයියෝ මේ දොර...

ඔම්මා.... අප්පා.... අනේ මේ දොර අරින්නකෝ
ඔම්මා...

💙  ඔම්මා....
ඔම්මා....

කෑ ගහලා වැඩක් නෑ එයාලට අපිව ඇහෙන එකක් නෑ.

💜  එහෙම කියලා මෙතන ඉන්නද කියන්නේ
අපිට hana කියපු දේවල් ගැන ටිකක් හරි හිතන්න තිබ්බා.

💙  දැන් ඒවා ගැන හිතලා වැඩක් නෑ.
එලියට යන්න විදියක් කල්පනා කරමු.

               'යන්න දෙන්නේ නෑ'
               'යන්න දෙන්නේ නෑ'

💜  ආයෙත්..... මේක දැන් ඇති.
අනේ ඔම්මා.....
ඔම්මා....... අනේ....

මං කොච්චර දොරට ගගහා කෑ ගැහුවත් කවුරුවත් ආවේ නෑ. Eun-Ji ඉන්නෙත් ගොඩක් අමාරුවෙන් කියලා තේරෙනවා.
මගෙත් මුළු ඇඟම පුපුරු ගහනවා වගේ.

ඇස් කොනෙන් මං දැක්කේ Eun-Ji දිහාවට වේගෙන් එන පුටුව. ඒත් ඒක Eun-Ji ගේ ඇඟේ වදිනකම් මට බලන් ඉන්න බැරි වුණා.

Eun-Ji ව බදාගන්නකොටම ඒ පුටුව ඇවිත් මගේ ඇඟේ හෙණ ගහන්න වගේ වැදුනා.

පුටු කකුලක් මගේ නලලේ වැදුණ නිසා නලල තුවාල වෙලා ලේත් එන්න පටන් ගත්තා.

💙  ආයිශ්... ඔයා ඇයි මැද්දට පැන්නේ

💜  නැත්නම් තමුන්ගේ ඇඟේ ඒ තඩි පුටුව වදිනකම් බලන් ඉන්නද කියන්නේ

💙  ඔයාගේ නලලෙන් ලේ එනවා.
දැන් මොකද කරන්නේ. අනේ....

ඔම්මා........

Eun-Ji අඬන්න පටන් ගත්තා. මටත් අඬන්න ඕනි වුණත් අඬලා දුර්වල වෙන්න ඕනි වුණේ නෑ මට.

💜  Eun-Ji අඬන එක නවත්තනවා.

මම Eun-Ji ව බදාගෙනම හිටියා.

Ghost Twins | Completed |Where stories live. Discover now