~Yeni bölüme hoş geldiniz, bu bölüm birazcık kısa idare edin lütfen. İlerleyen bölümde telafi edeceğim.~
Oylamayı ve yorumlamayı unutmazsanız sevinirim. İyi okumalar.*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm 5, Kâhin
Kollarımı iki yana açarak esnedim. Perdesi kenara çekili pencereden içeriye giren güneş, odada oluşan toz bulutlarını gözler önüne seriyordu. Müsait bir zamanda gelişi güzel dahi olsa hızlı bir toz almayı kafama yazdıktan sonra yataktan kalktım.
Saçlarımı ev topuzu yaptıktan sonra üstümdeki pijamaları düzelttim. Birkaç gün önce Aslan ile konuşmamızda evime gidip eşyalarımı almayı konuşmuştuk fakat kendimi henüz hazır hissetmediğim için bunu yapmamıştık. Aslan birkaç kez teklif etse bile benim reddetmem sonrasında daha üstelememişti.
Yaşadıklarım bir başkasına göre kolay unutulabilir ama ben o kadar kolay unutamam -bir de onların bizim gibi değil de doğaüstü varlık olduğunu göz önünde bulundurursak... Eninde sonunda gideceğimin farkındayım elbette ama kendimi hazır hissedince.
Bunun bir yandan beni çok güçsüz gösterdiğini de biliyorum ama umurumda değil. Yeni yeni toparlanıyorum. Elbette Dea sayesinde tamamen iyileşmiş o gecenin sabahında fakat benim yaralarım bedenen değil ruhen olmuştu.
Uzun süre sonra ilk defa bu denli korkmuştum. Korkuyu iliklerime kadar hissetmiştim ve bu bir gün dinlenip sonra 'Hadi tamam o zaman gidip alalım' diyeceğim kadar basit şeyler değildi.
Sürüye bağlanmamın ve onlarla yaşamamın üzerinden sadece birkaç gün geçti. Bu süreç içerisinde onlarla tanıştım. Hepsi bana iyi davranıyor saygıda kusuru eksik etmiyordu. En büyük sebebi babamın lider olması mı yoksa dişi olmam mı, bilemiyorum. Yine de... Sıcak davranmaları, samimi olmaları yeni alışmaya başladığım düzenimde işleri biraz olsun kolaylaştırıyor.
Babama gelecek olursak da aramız hala olduğu gibi. Yakın davranmaya, aramızı iyi yapmaya çalışıyor ancak ben bunun sınırını tutmaya çabalıyorum -elimden geldiğince. Kendince baba figürü oluşturmuştu ve yalan yok oluşturduğu baba figürü kötü değil aksine yürek ısıtıcıydı.
Tüm haller böyle olunca ister istemez kendimi vicdan yaparken buluyordum ve sürekli bu kısır döngünün arasında kalmak sinir bozucu bir hal alıyordu. Şu an olduğu gibi...
"Kızım hadi aşağıya in, kahvaltı hazır."
"Geliyorum," diyerek sallana sallana merdivenlerden indim. Merdivenin son basamağına geldiğimde görüş açıma giren salon olduğum yerde durmamı sağladı. Babam kahvaltı hazırlamıştı ve sofradan gelen hamur işi kokuları midemin guruldamasını sağladı.
