Alttaki bölüm görselleri hem romandaki kişilerin karakterlerini, düşüncelerini belirtiyor hem de ileriye dönüp spoi oluyor.
Atmadan önce son bir kere daha okuyarak bakındım fakat gözden kaçırdığım yazım yanlışı olursa lütfen kusura bakmayınız.
Oylar ve satır arası yorumlar bırakırsanız mutlu olurum. İyi okumalar.*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm 4, Atlılar
Çığlık çığlığa kaldım. Kucağımdaki odun parçalarını yere fırlatıp eve doğru koştum. Kişneyen at sesleri yerini koşan toynaklara bıraktı. Evin basamaklarını nasıl çıktığımı bile anlamadım. Kapıyı sonuna kadar kapatıp arkasındaki sürgüyü çektim.
Yatak odama girip pencereye ilerledim. Kıstığım gözlerimi camdan dışarıda dolandırmaya ve Atlıların nerede olduğunu görmeye çalıştım ama olmadı. Girişimim, karanlık ve sisin oluşumdan dolayı başarısızlıkla sonuçlandı.
"Gerçekten onlarda neydi öyle?" Pencerenin kenarından dönük yüzüme baktı. Suratında şaşkınlıkla harmanlanmış telaş vardı. "Benim bile kıçım üç buçuk attı."
Telaşla alt dudağımı ısırırken odada kısa süre sessizlik oluştu ancak bu çok kısa sürdü çünkü korkunun getirisi olan hıçkırığım içeride yankılandı.
"Yalan söylemediklerini zaten anlamıştım," dedim nefesimi dizginlemeye çalışıp hıçkırığımın son bulması için çabalarken. "Ama bu kadar erken saldıracaklarını sanırım ben değil, babamlarda bilmiyor olmalı."
"Sence şüphemiz doğru mu?" İri gözleri arada sırada pencereden dışarıya dolanmaya devam etti. "Kükreyenlerin lideri Atlılar ile bağlantılı mı? Belki Atlıları üstümüze o salmıştır."
Sırtımı duvara yaslayıp yere çöktüm. "Zannetmem, bunu neden yapsın ki?" Başımı iki yana salladım. "Bağlantıları olsa bile Kükreyenin bundan ne çıkarı olacak?"
