BÖLÜM SONU MİNİK BİR İNTERAKTİF OLACAK ŞEKİLDE BİTİRİLMİŞTİR. YORUMLARINIZDA ÇOĞUNLUK NEYİ TERCİH EDERSE BİR SONRAKİ BÖLÜM SEÇİLEN TERCİHE GÖRE YAZILACAKTIR. BEN ZATEN HER İKİ TÜRLÜSÜNÜ DE KAFAMDA BELİRLEDİM FAKAT SİZİN TERCİHİNİZİ MERAK EDİYORUM. O YÜZDEN KESİNLİKLE BÖLÜM SONUNDA HANGİSİNİ TERCİH ETTİĞİNİZİ BELİRTMEYİ UNUTMAYIN!
ÖNEMLİ NOT: SEÇTİĞİNİZ TERCİHİN SONUCU İYİ DE OLABİLİR, KÖTÜ DE...
Yorumlamayı ve oylamayı unutmazsanız sevinirim. İyi okumalar.*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm 7, Kedi Adamlar
Derin nefes bıraktım. Üst katta açılan kapı sesi Saruhan'ın uyandığını belirtirken gürültüyle yutkundum. Kerim kucağıma bir sürü bomba atmış ve çöktüm sandalyede, beni verandanın bir köşesinde tek başıma bırakıp evine gitmişti.
Öğrendiklerimden sonra nasıl tepki vermeliyim, bilmiyorum. Bana ihanet eden Aslan ve babam için öfkelenmeli miyim yoksa Saruhan'ın Kâhin oluşuna şaşırmalı ve onunla bir geleceğim olduğuna dair dehşete mi düşmeyelim hiç bilmiyorum.
Onun ve benim bir geleceğim olacak. Daha beteri, eğer söylenilenler doğru ise sadece bir gelecek değil, yavrumuz olacak.
Boğazım kurudu. Kalbimde ağrılar meydana geldi. Böyle bir şeyin imkânı var mı düşünmek bile zihnimin uyuşmasını sağlıyor.
Kudretli nefes çektim içime. Korkuyorum. İlk defa gelecek için korkuyorum. İlk defa zamanın benim için neler getireceğini bilmemek korkutuyor ruhumu.
Alt kata inen adım sesleri duyuldu ve kısa süre sonra Saruhan evin açık kapısından dışarıya, verandaya çıktı. Her ne kadar yüzüne bakmaya cesaretim olmasa bile kendimi zorladım.
Yeni uyanmanın ve günler sonra az da olsa uyumanın getirdiği kızarıklar vardı gözünde. Kocaman cüssesi olsa, içinde ormanın en vahşi hayvanlarından birinin ruhunu taşısa bile şu an yeni uyanmanın getirdiği avallık vardı suratında. Ve gerçeği itiraf etmem gerek, bu hali onu oldukça sevimli gösteriyordu.
Kendi içimde onu sevimli bulmama tepki gösterdim. Allah'ın ayısı ne anlar sevimlilikten?
Hoş ya son olanları göz önünde bulundurunca haklı da sayılmam. Beni kucağında taşımıştı sırf ayaklarım kırık cam parçalarına batmasın diye. Islattığı elini yüzümde dolandırmış, kuruyan gözyaşlarımı silmişti. Karnımı doyurmamı sağlamıştı. Fakat yine de... Bu onun ayı olduğu gerçeğini değiştirmiyor. Bir, iki kere düzgün davranış sergiledi diye daha önceki hayvanlıklarını unutacağım anlamına da gelmiyor.
