Cinderella ( New Version )

Twelve

"Chan သားစားလေ အစားနည်းလိုက်တာ တစ်ပါတ်လုံးဟုတ်တိပါတ်တိမစားဘူး မားသားအစားပုတ်လေးက"

"Chan နည်းနည်းနေမကောင်းချင်လို့ပါမား"

ပါးကစိတ်ပူစွာလှမ်းကြည့်သည်။ ထမင်းစားလက်စကိုမစားတော့ဘဲ ChanYeol နှဖူးကိုလာစမ်းသည်။

"ပါးအဲ့လိုဖျားတာမဟုတ်ဘူး" ငိုချင်လျက်လက်တို့ဆိုသလိုမျိုးပေါ့ ပါးကနှဖူးလေးထိတာကို မျက်ရည်တို့ပေါက်ခနဲ့ ပေါက်ခနဲ့ကျကာငိုတော့သည်။

"ပါးပါ သားလေးကစိတ်ဖျားနေတာပဲ ကဲထမစားချင်လည်းသွားနား ဒါမှမဟုတ် ပါးဖက်ထားပေးရမလား"

"ပါး" ChanYeol ပါးပါရင်ခွင်ထဲကို တိုးဝင်ရင်း ငိုနေမိတော့သည်။ ကျောလေးတဘုတ်ဘုတ်ပုတ်ပေးနေတဲ့ ပါးနဲ့ ဆံပင်တွေသပ်ပေးနေတဲ့မား။

အထိမခံနိုင်ဖြစ်နေတဲ့ ChanYeol ကိုနှစ်သိမ့်ပေးနေတော့သည်။ ပြီးခဲ့တဲ့တစ်လကျော်ကျော်က တရုတ်မှာကျောင်းတက်ပါမယ်ဆိုတဲ့ YiFan ကရောက်မလာဘဲ ChanYeol ရောက်လာခဲ့တာ။

____

ဖက်လို့ငိုနေတဲ့ ChanYeol လက်တွေကို YiFan ဖယ်လိုက်သည်။ ကျောပေးမြဲပေးနေတဲ့ YiFan ကို ChanYeolလည်းပြန်လည်းဖယ်တွယ်လိုက်သည်။ "ဟင့်အင်းမလွတ်ဘူး ကိုကိုက ကျွန်တော်နဲ့အဝေးကြီးကို ပြေးမှာ" "အဝေကြီးမပြေးတော့ရော ဘယ်တုန်းက မင်းနဲ့ငါနီးခဲ့လို့ ဖယ်" YiFan ဒီတစ်ခါလည်း ဖက်တွက်ထားတဲ့ လက်တွေကိုဆွဲဖြုတ်သည် ။ ပူပြင်တဲ့နွေရာသီမို့ ကျောကစိုးစွတ်နေတာတွေကချွေးတွေလိုပဲ သတ်မှတ်ထားသည် ။

"ဒါဆို ကျွန်တော်... ကျွန်တော်က နီး...နီးကပ်ကပ် လာချင်ရင်ရော ကိုကိုက ခွင့်ပြုမှာလား" ဖြုတ်ချတာနဲ့အရင်ထက်ပိုတင်းအောင်ပြန်ဖက်လိုက်တဲ့ ChanYeol ဟာ ထိုစကားကို မဝံမရဲဆိုသည် ။ "မရဘူး ChanYeol မင်းကငါ့ရဲ့ညီလေးပဲ" "ကိုကို!" "ဖြတ်မပြောနဲ့ ChanYeol ငါ့ကိုမသွားစေချင်ရင် မင်းသွားနေလိုက် ငါ့ကိုလွှတ်" အားလျှော့သွားတဲ့လက်တွေဟာ ငါ့ကိုလွှတ်ဆိုတာနဲ့ပဲပြေလျှော့ခဲ့ရတယ် ။ "Chan ချစ်နေတာကို ကိုကိုက သိနေခဲ့တာပဲ အဲ့ဒါမို့မုန်းနေခဲ့တာလား Chan သိပြီမို့ Chan မနက်ဖြန်ပဲတရုတ်သွားဖို့စီစဉ်လိုက်ပါမယ်" ChanYeol ဟာပေါက်ခနဲ့ ပေါက်ခနဲ့ကျလာတဲ့ မျက်ရည်တွေကို လက်ကင်္အကျီနဲ့ဖိသုပ်လိုက်သည် ။ ဖက်ထားတဲ့လက်တွေပြေလျှော့တာနဲ့ ထွက်သွားဖို့ပြင်တဲ့ YiFanဟာ ChanYeol စကားတွေကို နားထောင်နေပေးခဲ့တယ် ။ "ကိုကိုမမြင်ချင်တဲ့ ဒီမျက်နှာကို ကိုကိုဘယ်တော့မှမတွေ့စေရတော့ပါဘူး" တစ်ချိန်လုံးကျောပေးခဲ့တဲ့ YiFan ဟာ ChanYeol နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်းဖြစ်အောင်လှည့်၍ "ကောင်းသားပဲ ငါကပြောမထွက်တာမင်းကနားလည်လို့တော်သေးတယ် sayonara ChanYeol ဒီနေ့ပဲအပြီးနှုတ်ဆက်တယ်"