Gözcü: İki Dünya'nın Kaderi

3

Herkese mutlu yıllar dilerim. Bu yeni yılda hep mutlu olmanız dileğiyle. İyi seneler. 

Olduğum yerde donarak karşımdaki adamların tüfeklerini kaldırışlarını izlerken sert bir şeyin kolumu sıkarak beni aniden çekmesiyle gürültü kopmuştu. Kendimi ani kuvvetle yerde bulduğumda çocuk sinirle ''Kalksana! Seni bilmem ama benim ölmeye hiç niyetim yok. Ve yanımda da kimsenin ölmesini istemiyorum. Yürü çabuk!'' demesiyle kendimi ayağa kaldırmaya çalışarak ''Ne oluyor be! Bu herifler hayvan avlamalı! İnsan değil.'' diye bağırarak koşmaya başlamıştım bile.

Çocuk iri eliyle hızla bileğimden beni sıkıca kavrayıp kendisini ileri attığında topallamasına rağmen benden çok daha hızlı koşmaya başlamıştı. Ormana girerken son derece davetkar olan orman şimdi ölmemi istermiş gibi dallarına takılmamı ağlıyor, sürekli tökezliyordum. Beni sıkıca tutan çocuğun eli olmasa daha ilk dakikadan yere kapaklanmış, avcıların avı olmuştum. Belki tüfekleriyle  güzel bir fotoğraf bile çekinirlerdi. Bugün de güzel bir enayi avladık diyebilirlerdi. 

Bacağında ki derin kesiğe sardığımız kumaş parçası hızla kanla kaplandığında soluk soluğa ''Bacağın kanıyor. Onu durdurmalıyız.'' desem de çocuk tepki vermeden koşmayı sürdürmüştü. Buradan çocuğun suratını zorlukla görebilsem de yarasının kanamasına rağmen son derece ifadesiz oluşu şaşırtmıştı beni. 

Çok geçmeden peşimizden o kuduz vahşi köpeklerin yaydığı gürültü arttığında kalbim ağzımda atıyordu. Korkuyla ''Köpekler! O vahşi şeyleri üstümüze saldılar. Şimdi öleceğiz!'' diye korkuyla konuştuğumda çocuğun eli bir anda beni bırakmıştı. Geldiğimiz yöne doğru döndüğünde korkuyla ona uzanmak için ellerimi ona doğrultarak ''Ne yapıyorsun? Kaçmalıyız. Ölmek istemediğini söyleyen sendin!'' diye bağırdığımda köpeklerden bir tanesini sonunda görebilmiştim. Telaşla ''Sana diyorum!'' diye bağırdığımda çocuk ''Sen git. Ben onları oyalarım.'' diyerek köpeğe doğru yaklaşmıştı. Ben daha bir şey diyemeden çocuğun üstüne atlayan köpekle beraber korkuyla çocuğa yardım etmek için bir adım atmıştım ki çocuk hiç beklemediğim bir hareket yapmıştı .

Köpek havadayken ani bir hareketle köpeğe tekme atarak onu sola doğru savurmuştu. Darbenin etkisiyle köpekten acılı iniltiler yükselip, çalıların arasına yuvarlandığında hemen önümde gerçekleşen olayı idrak etmeye çalışıyordum. Bu gerçek miydi? Bu nasıl mümkün olabilirdi? Yaralıydı ve o köpeği, hiç zorlanmadan küçük bir oyuncak gibi tek bir tekme hareketiyle savurmayı başarmıştı. 

Ben tepki veremeden çocuk bana doğru döndüğünde göz göze gelmiştik. Benim ona olan bakışlarımı fark etse de görmezden gelerek yaklaştı ve bileğimden yakalayarak ''Gidelim. Daha çok gelecekler.'' diyerek koşmaya başlamıştı. Ağaçların ve çalıların içinden geçerek kendimize yol açarken arkamızdan gelen köpekleri duyabiliyordum. Korkuyla ''O köpeğe nasıl tekme attın?'' dediğimde çocuk kısa bir şekilde ''Şanslıydık. Hadi.'' demişti. 

Bir süre devam eden kaçışın ardından bize çarparak üstümüze yıkılan ağır bir şeyle beraber bağırarak yere devrilmiştim. Kendimi ayağa kaldırmak için başımı çevirdiğimde köpeğin açık ağzını hemen yüzümün önünde görünce korkuyla çığlık atarak ellerimi hayvanın ağzına uzatıp dişleri kendimden uzaklaştırmaya çalıştım. 

Gözlerimde biriken yaşlar görüşümü bozsa da köpeğin öfkeli hırlamaları ve bana saldırmaya çalışması yüzünden gözlerimi silemiyordum. Ne kadar köpeği tutmaya çalışsam da köpeğin gücü benimkinde baskın geliyordu. Zorlukla ''Bana yardım et! Lütfen beni bırakma!'' diye zorlukla konuştuğumda köpeğin soluklarını yüzümde hissedebiliyordum. Köpeğin nemli burnu sonunda suratıma değince korkuyla ''Lütfen!'' diye inlediğimde köpeğin acılı inleyişiyle beraber hissettiğim baskı azalmıştı.