17

477 17 6
                                    


Z.

“Where's Hickey?" Nitan aw si mama sa akong likod. I saw disappointment in her eyes.

Wala si Hickey.

“She's not coming, ma. Tara na”

It's already a week and gi tugtan na si mama mag discharge. Pwede na daw sya sa balay nalang magpa dayun sa iyang treatment.

Humana na nakog impake ang mga gamit niya and other things nga kinahanglan for her home treatment.

“Why, nak? One week na sya wala ni bisita. Diba she told you she'll be back.”

I sighed. “Ma, please. Get in the car and stop asking about her. Wala ko kabalo kung aha s'ya.”

I could no longer hide the pain.

It has been 7 days since the last time I saw Hickey. Wala nay Hickey nagpa kita usab.

I even tried visiting her apartment pero permi naka close. Wala koy Hickey maabtan sa iyang apartment.

I also asked Levin and I found out nga one week na sang absent si Hickey sa work.

No text, no calls, no update. Walay bisan hint lang kung aha man sya ron.

Wala sad nako nakita iyang tita sa hospital. Wala sad ko kakita ni Dwight nga iyang kauban atong last nako sya nakit'an.

I have been worries for a week na pero wala man lang syay reply sa akong mga messages.

Makaguol. Mao na ni akong gika hadlokan.

Nakahinumdom nuon kos akong gidamgohan atong niaging semana.

Oh God! I hope not.

»

“You good?” mama asked.

Ga drive na ko karon pauli sa amoa. I left my condo sa and sa amoang house sa ko mag stay.

Nitando rako sa pangutana ni mama.

I heard her sighed.

“There's something bothering you-

“Ma,”

Giatubang ko niya. “Nak, atleast tell me. I am your mom and I could feel what you're feeling.”

Nahilom usa ko. Maybe mama is right, I have to atleast tell her what is bothering me.

Gi ipon sa nako tanan nakong kusog para mo sulti kay mama.

“Ma, I don't know where's Hickey. She didn't show up again after she left that night.”

Giparada nako ang sakyanan sa kilid sa dalan kay di ko kitag tarong tungod sa akong luha.

Ika pila ko nanghupaw, hoping nga mabawasan ang kaguol nga akong gibati.

I felt my moms hand on my shoulder. She gently pull me closer to her.

She embrace me like how she always do atong bata pako inig masamadan ko.

Nihilak na sad nuon kog maayo.

Ika pila na kaha ko ni hilak karong bulana? Kung mauga palang ang mata sa tao, dugay naning nauga akoang mata.

Everytime I think about her, I'll cry. I'll cry when I'm missing her and I'll cry imagining she's beside me.

Feeling nako hapit na ko ma buang sig hilak.

Mura nasad kog bata nga ni hilak sa gakos ni mama.

I sob between our hug. “Ma..”

Daghan kaayo kog gusto isulti, daghan kog pangutana pero wala diri ang tao nga mao ray maka tubag sa tanan.

THE BAD HABIT (BISAYA)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon