ALL OUT OF LOVE

Chapter 10

I Found Light

nag uumapaw na excitement ang nag pa hyper sakin. i talk to people as if i'm close to them, agad akong nag tungo sa mga nag bebenta ng damit. this is not branded, Ukay ukay ang tawag dito. i didn't enjoy doing this before but now i am enjoying it so damn much

i bought paired pajamas, Dasters, blouses and undergarments. Proud na proud ako sa sarili ko dahil nag dala ako ng madaming cash! Gosh! kung alam ko lang ay sana dinagdagan ko pa ang dala ko

"Ang ganda" bulong ko habang hawak ang isang shoulder bag na kulay pula. It look so gorgeous!!

Di nalagpasan ng mata kong tingnan ang bawat kanto ng Bag. there's no damage but this is not definitely new pero iyon nga ang sense ng ukay ukay! i am so kilig over an ukay ukay bag. Di ko aakalaing darating ang araw na 'to

"Mag kano po dito"

and yes, binili ko din ito. Bitbit ang lahat ng pinamili ay nilibot ko muli ang lugar. Bumili ako ng madaming gamit, kailangan ko man o hindi, mga spaghetti strap, natagalan din ako sa pamimili ng mga accessories, Bracelets, necklaces, mga hikaw at singsing.

"Bilhin ko po to Lahat" sabay buka ko ng palad ko, kung nasaan ang mga singsing na pinili ko

"Ikaw po ba si Razeenah Hidalgo?"

oh.

Razeenah Hidalgo
Razeenah Hidalgo

nag ulit ulit iyon sa utak ko, it took me seconds, a while to process it.

mabagal akong tumango at hilaw na ngumiti

"o-opo"

matamis na ngumiti iyong babae. she congratulates me at binigyan ako ng discount

sa pagiging abala masyado ay saka ko pa lamang napansin ang papalubog ng araw nang umupo ako sa isang tabi, nguya nguya ang biniling barbecue. Tumingala ako sa kalangitan, Sabi nya ay susundan nya ako dito..nasaan sya ngayon?

Sarkastiko akong tumawa, Ano bang inaasahan ko? he is not even my fiancee! Tsh, dapat ay di ako nag papaniwala sa salita non. kaya ko namang umuwi mag isa, bat bako pumayag ron. Baka isipin ni Lia ay may gusto padin ako sa kanya

tumayo na ako at pinagpagan ang puwetan ko, may nakita akong tricycle kanina nung nag lilibot ako kaya dun din ako tumungo..

Lahat ng mata ng mga tricycle driver ay dumako sakin. Well, the attention im getting is not so new to me anymore. whether they are jugding me or they are amazed. o nababaguhan sila sa muka ko. It's either the three

"Sa Mansiyon po ng Hidalgo..alam nyo po ba yung daan"

Agad na tumango iyong driver at sinakyan na ang tricycle nya. Tinikom kong maigi ang bibig ko at pumasok na sa loob ng tricycle. inayos ko ang dress ko, Is this right? Paano kung sundan nya nga ako dito? this wouldn't be a problem, right? kung sinundan nya nga ako dito ay di naman yun problema dahil pwede naman syang dumiretso na ng uwi, pero pano kung kanina pa sya nandito at di kami mag pangita? pano kung hanapin nya ako?

umiling ako. Malabo ang iniisip ko. Di dapat ako mag alala

may ngiti sa labi kong binaba ang tingin sa mga pinamili. i am so excited to check them all pag kauwi ko! matagal tagal nadin nang mag shopping ako na ito lang ay sapat na para masiyahan ako. at least. i wouldn't be sad for days,

the road is unexpectedly not steady and very long. Diko alam kung anong daan ang tinatahak ni Kuya dahil parang di naman bako bako ang dinaanan nung kotse kanina. we are not in the road anymore at di na yon common dito sa Probinsya

tuluyan nang bumaba ang araw at sumakop ang kadiliman, Napayakap ako sa sarili ko nang maramdaman na ang lamig

Are we taking the right road?