ALL OUT OF LOVE

Chapter 28

Anak

nakapag isip isip ako nang ilang minutong nawala siya, nanatili akong nakatungo, refusing to look at people who are probably looking at me right now. i realized that Tita Pia's words, acceptance or rejection meant the world to me. sobra akong nasasaktan kahit na nung una ay diko aminin, i look up to her just how much i look up to my Mother. she is her best friend that's why she meant everything to me, na parang kung di nya ako kayang tanggapin ay paano pa kaya si Mommy? will Mommy being here can make a difference? maybe?

kumain ako ng biniling pag kain ni Caspian at uminom, He is not planning to declare we leave the place until i am the one to kaya ako din ang nag sabing umalis na kami

"where do you wanna eat baby?" dahan dahan at nanantiya nyang tanong, a ghost of smile appeared on my lips

maybe i am just hungry that's why i get so emotional and cry, dahil pag ka kain ko at pag kainom ay gumanda ang pakiramdam ko. he knows how to take care of a woman damn it

i refused to look at him. nanatili ang tingin ko sa bintana ng kotse

"sa bahay nalang tayo kumain. Buttered shrimp will do"

he grins, i smiled at hinawakan ang kamay niya

"are you now ready to tell me about it? hmm"

"Tss."

naalala ko iyong kanina. hay

"okay maybe a bit later then?"

di ako umimik. may tinatago pading ngiti sa labi, tumigil kami sa nadaanang palengke dahil bibili sya ng hipon na nirequest ko. nanatili ako sa kotse at hinintay nalang na matapos sya,

niluto nya kaagad yon pag karating ng bahay. ako naman, i spent the time staying in my room and trying to compose myself. i am picking my pieces one by one, I decided not to be ashamed that i seem so weak at nakita nya iyon. iyon ang totoong nararamdaman ko, walang halong pag sisinungaling at pag papanggap

then i spend the extra time to entertain myself, i started to read a book i purchased a year ago. it was a very new book, walang gasgas o kahit ano dahil di ko pa ito napapakilaman simula nang bilhin ko. this supposed to help for your self growth..Nalibang ako. maganda ang mga salita at may sense. at may natututunan din ako, Libang na libang ako hanggang sa may mag bukas ng pinto ko, Siya ang iniluwa niyon

hinagod niya ako ng tingin, his famous grin made me smile

"Luto na Madam, dalhan kopo ba kayo dito?"

binaba ko ang libro para lapitan sya, inikot ko ang mata at his remark

he bit his lower lip.

"hindi na kailangan, bababa na ako" patol ko sa sinabi niya

bumaba ang tingin ko sa labi nyang nag pula lalo. how sensitive it is and how soft it looks like

he caught me checking his out kaya naman nawala ang munting pag aalala nya at pinanliitan ako ng mata, tinabingi ng kaunti ang ulo, tumikhim ako at nag iwas ng tingin

Oh Razeenah!

"sa tingin ko ay maganda na ang pakiramdam mo" double meaning nyang sabi, May tinatagong ngiti at pag kapilyo

umikot ang muli mata ko at umiling iling habang ramdam ko ang pag angat siguro ng lahat ng dugo ko sa muka

tuluyan akong lumabas, gumilid sya para bigyan ako ng daan

"Patawag si Asteria Ate" utos ko sa naabutang kasambahay

"sige po"

nag tungo na ako sa kusina kung san amoy na amoy ko ang mahalimuyak kong buttered shrimp. damn. Teenage me would be so happy, she wouldn't have to cook, her husband will do the cooking