ALL OUT OF LOVE

Chapter 21

she must be INSANE INSANE 

nag tungo kami ni Caspian sa tabing ilog nang sumapit ang tanghali. nag desisyon akong wag na munang mag tungo sa bahay na inaayos. we decided together to go here because this is the only time when people are working, ang mga kasambahay sa bahay ay nag papahinga, this is the only time when the mansion is peaceful

pinanood kong ipatong nya sa pag iisteyan namin ang pinulot na malaking bato. i watch him as he find another big rock again that he could carry

"hindi ka ba pupunta ngayon sa bahay na inaayos mo?" tanong nya at ipinatong ang pangalawang bato na ilang agwat lang ang layo sa nauna at naupo roon. saka nya ako tiningnan, nag hihintay saaking sagot pero alam kong inaasahan na nyang o-oo ako doon.

my smile got bigger at naupo sa batong katabi nya, we are now facing the magical river. the weather is just so perfect for us, maliwanag at maganda ang kalangitan pero di rin mainit o walang sinag ang araw. nag sisiliparan ang grupo ng mga ibon sa kaitaasan, umaawit at nag kakasiyahan. ang walang katapusang agos ng ilog, ang katamtamang ihip ng hangin na tumatama saking buhok na syang nag papasayaw sa maliliit na damo at dahon ng  mga puno

"i don't have to be there everyday" 

he smirked "nandoon ka araw araw" aniya, may ibig sabihing gustong iparating

saglit akong ngumuso at tiningnan sya. aakusahan sana syang binabantayan ako pero naisip ko ding lahat naman ay alam na nandodoon ako araw araw.  "iniiwasan kita"

he smirked "nag tagumpay ka ba" pinanliitan ko sya ng mata. mahina syang tumawa at umiling

"Hambog"

pag katapos ng ilang segundong katahimikan ay hinawakan nya ang kamay ko. pinanood nyang mag salikop ang kamay naming dalawa. pinapa alala nito saking di lang ako ang nag aadjust, di lang ako ang ginagamay pa ang lahat. maging sya ay ganon din. we are processing things together. i am not alone

kaya ko nang hawakan ang kamay nya, kaya nya naring hawakan ang akin.

"I missed you, I'm sorry and I love you" 

bigkas ko, kusa iyong lumabas sa bibig ko. di ko rin pinigilan ang sarili kong sabihin kung ano an nararamdaman ko ngayon. idinantay ko ang ulo ko sa balikat nya

"I missed you, I'm sorry and I love you too Razeenah. di ako tumigil mahalin ka"

pumikit ako. Us. i missed him so much, this moment with him

"let's create more of this Caspian"

"we will"

sa gitna ng lahat, we  found the way to each other's heart again. we found each other in the middle again. we are now facing each other for the second time, this time we're more matured and more ready

minulat ko ang mata ko, hinarap ko sya. hinanap ko ang mata nya saka lang ako nag salita nang mag tama na ang mata naming dalawa. "wag ka nang umalis ng Mansiyon kapag gabi na, palaging naulan"

kinagat nya ang pang ibabang labi, mabilis akong pinamulanan nang makitang nag pipigil sya ng ngiti

"seryoso ako! Caspian"

he immediately nodded his head. kinuha muli ang kamay kong kumalas sakanya, pero naroroon parin sa muka nya ang kulit

kinagat ko ang pang ibabang labi para pigilang mapangiti. Damn, i am damn

"hindi na mauulit"

"si Mica? kailangan ko parin bang makita kayong mag kasama palagi"

naalala ko kung paano sya hinanap ni Mica nung gabing yon, samantalang ako ay walang magawa kundi ang umupo at mag hintay ng balita tungkol sakanya. i envy Mica so much that time, that moment i had wished that i am Mica. Mica who is allowed to go in the middle of the rain to find him, Mica who's allowed to love him, cared for him..