Nang makarating na kami sa grocery ay umabot lang kami ng isang oras sa pamimili.
Bakit naman kasi kinalimutan daphne?
Siguro, kung nadala ko 'yong listahan, 30 minutes lang ang itatagal namin dito.
"How about this, Ms. Oblivious?" Tanong ni Clyde habang may hawak na isang pack ng toyo.
"Kapag ako ang tinoyo rito, Mr. 1590 mabubutas talaga 'yang bulsa mo kakabayad sa mga pamimilhin ko," I said before rolling my eyes.
Tawa siya ng tawa habang namimili ako. Sobrang pait siguro talaga ng hugis ng itsura ko ngayon dahil sa kabadtripan.
Buti nalang talaga at makatikim ako ng Kwek-kwek ngayong araw.
"What's with that grinning? Parang kanina lang, mukha kang pinagkaitan ng mundo sa sobrang kamalditahan," Clyde asked when he noticed my grinned face while we're on our way to eat some street food.
"You already know why. Tama na. okey! 'wag mo na akong pakialaman. Gusto kong kumain ng Kwek-kwek ng mapayapa," I said.
Kagabi pa nga ako hindi makatulog ng maayos dahil sa excited akong nag aantay na mabilis na lumipas ang oras at mag kinabukasan kaagad.
I deserved this. Sa sobrang badtrip na naramdaman ko kanina, deserve ko na maging mapayapa.
"They're close," Clyde said.
I immediately darted my eyes on the window.
Oo nga! Rito kami kumain no'ng nakaraan at sarado sila.
My mood shifted so fast.
"Maybe because it's sunday today," I said coldly. I'm disappointed.
"Mayro'n akong ibang alam. Don't be sad. Medyo malayo lang ng kaunti rito pero mas marami naman ang pagpipilian do'n. I know you'll also liked it," aniya na mukhang pinapagaan ang kalooban ko. Pero totoo naman.
My face lighten up because of what he said.
It's a good news!
"Thank you," sabi ko at binigyan ko siya ng isang maliit na ngiti.
Ayaw kong nakaramdam ng pagkabigo. Kahapon ko pa inaantay ang pagkakataong ito.
Almost 10 minutes passed before the car stopped.
Tinignan ko ang labas at namangha ako sa nakita ko.
Wow!
Ang daming mga stall sa gilid. Magkakadikit sila at napaka raming tao. Ibang iba siya ro'n sa una naming pinuntahan na kaunti lang ang tao.
Nang tumingin ako kay Clyde ay nakita ko kung gaano siya ka gulat sa reaksyon ko.
"I'm so excited!!" Sabi ko sa sobrang sayang tono.
Dahil sa pagkamangha sa mga nakita ko ay hindi ko na namalayan ang pag yakap ko kay Clyde....
"I'm sorry," pag hingi ko ng tawad. "Nabigla lang talaga ako."
He chuckled. "It's okey. I will just parked this and we're ready to go. Is that okey with you?"
Agad naman akong tumango. Nag antay ako ng pagkakataong ito kahapon pa. Ang pagpapark ng sasakyan ay napakaliit na bagay.
"Let's go?" Tanong ni Clyde.
I nooded. Nauna na akong bumaba kaysa sa kaniya.
Nang makababa ay tiningnan ko muna ng bahagya ang mga tao. Ang ganda nilang panuodin. Parang nageenjoy talaga sila sa kinakain nila.
