Kabanata 64

1 1 0
                                    

Hinawakan ng mahigpit ni Clyde ang kamay ko habang nag lalakad kami papasok sa loob ng coffee shop.

From a far, I can now see Drixy. She is wearing a bodycon dress with a short cardigan.

She is now sipping into her glass. Had no idea that we're already here.

Habang papalapit sa kaniya, pinagmamasdan ko ang tiyan niyang hinihimas niya ngayon.

I know that Drixy and I doesn't have that good memories with each other, but still, I hope that she can do her best to give her child a best life.

I know that I should not judge her as a mother based on what we had. I know that she has reason.

Onti onting inangat ni Drixy ang ulo niya ng mapansin na nasa harap na kami ng lamesa.

She immediately stand when she saw us but I did my best to stop her. She doesn't need to. "It's okey," sabi ko.

She smiled a bit. It's weird to see her smiling like this.

Inusog ni Clyde ang upuan sa tabi ko upang makaupo ako. Agad din naman siyang umupo sa upuan niya.

This is awkward.

Me being here with both of them, It's awkward but everytime Clyde's caressing my thigh to make me feel that everything is okey, I'm also helping him through convincing myself that this is okey.

Nakita ko ang mabilis na pag tingin ni Drixy sa kamay ni Clyde na nasa hita ko pero agad din naman niya iyong inalis. She smiled and look at us.

Clyde called the waiter and order something first.

The silence within us makes me curious about how we'll gonna start this conversation.

Buti nalang at noong dumating ang orders namin, agad nang nagsalita si Drixy.

"I know that this is weird. Being with both of you at the same table. You know." Natatawa niyang sabi.

Alam kong pinipilit niyang gawing magaan ang paligid namin pero dahil na rin siguro sa kakaisip ko ng mga maaari naming pag usapan, wala akong reaksyon na naibigay sa sinabi niyang iyon. Gano'n din si Clyde noong tingnan ko siya.

Agad na bumalik sa seryosong mukha si Drixy ng makita iyon pero hindi gaya noong huli kaming nag kita, wala na akong nakikitang bahid ng bitterment sa mukha niya.

"Ahmm.." pagsisimula uli ni Drixy ng sasabihin. "I know that you know why we're here, Daph." Pag baling niya sa akin.

Agad naman akong tumango sa sinabi niyang iyon.

"Clyde's not the one who forced me to do this. Nalaman ko lang na magkasama na pala kayo uli dahil kay Waylon and since Clyde is really that bad to exit in my life, I want it to be formal and light." Medyo natatawa niyang sabi pero kita ko ang sinsiridad sa mga ito.

Ngayon ko lang siya narinig na mag salita ng ganito ka seryoso. Drixy's always wearing her demon's mask since then. Everyone thinks that at the back of her beautiful body and face, there is hidden hell within her.

And me, as a person who's only focusing on what's best in people, I tried to understand her. I tried to convince myself that Drixy's doing all of this because of the specific reason.

But... When things happened between me and Clyde and I discovered that she's one of the reason behind it, the kindness inside me fade.

Umupo ng maayos si Drixy bago ilabas ang mga salitang gusto niya muling sabihin. "Yes. The baby inside me is not Clyde's."

Narinig ko ang malakas na pag labas ng hininga ni Clyde. Para bang sa wakas ay masaya na siya dahil kay Drixy na mismo lumabas ang mga salita.

Alam ko naman na hindi naman talaga anak ni Clyde iyon, pero ang marinig ang mga salita na iyon mula kay Drixy, mas iba nga talaga ang ipekto.

Until Our Path Cross AgainWhere stories live. Discover now