[Unicode]
"သားလေးရေ ကုကု"
အိပ်ရာထချိန်ရောက်ပြီမို့ ကုကုရဲ့မေမေဂျွန်ဟာ ကုကုရဲ့အခန်းအပြင်ဘက်တံခါးကို ခပ်ဆဆခေါက်ကာ လာနှိုးတော့သည်။
"ကုပေါက်လေး မနိုးသေးဘူးလား ၈ နာရီရှိပြီလေ"
*ဟင်းး~~~*
အိပ်မောကျနေတဲ့ ဟောက်သံပိစိလေးတွေကလွဲလို့ ပြန်ဖြေသံမရလာတာကြောင့် မေမေဂျွန်ဟာ အခန်းတံခါးကိုသာ ဖွင့်ကာ ဝင်လာလိုက်တော့သည်။
အခန်းထဲရောက်တော့ စောင်တွေကိုခြေရင်းအထိကန်ထုတ်ကာ ခြေကားယားလက်ကားယားနဲ့ အိပ်နေတဲ့သားလေးကုကု.....
မေမေဂျွန် လည်းကုတင်အနားကိုလျှောက်သွားလိုက်ကာ
"သားလေး ကုကု ထတော့လေ အိပ်ရာထချိန်ရောက်ပြီလေ"
*ဟင်းး အဟင့်...*
နှိုးလာပုံရတဲ့သားလေးဟာ စူပုတ်ပုတ်နှင့် ဆက်အိပ်ချင်နေပုံရသည်။
"သားလေး မမဟာယွန်းဆီသွားမဆော့ဘူးလား ဟာယွန်းလေးကဆော့ဖို့စောင့်နေလောက်ရောပေါ့ ကုကုရဲ့"
"မေမေ"
အိပ်ချင်မူးတူးအသံသေးသေးလေးနဲ့ စူပုတ်ပုဆ်ပြောလာတဲ့သားလေးဟာ မေမေလို့ခေါ်လာပေမယ့် မျက်လုံးလေးကတော့မဖွင့်သေး။
"အင်းပြောကုကုလေး"
"မမဟာယွန်းရော"
ဟော သားလေးကအိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ ဘာတွေပြောနေပြန်ပြီလဲ။
"ဘာကိုမမဟာယွန်းရောလဲ ကုကုလေးရဲ့ မမဟာယွန်းက သူ့အိမ်မှာပေါ့ကုကုရဲ့ ကုကုလေးကထရမှာလေ ထပြီးတော့ မမဆီသွားဆော့ရမှာလေ"
~🍂~
မနက်မိုးလင်းတာနဲ့ ကုကု၏နေ့စဉ်အလုပ်သည် ဟာယွန်းနီးဆီသွားကစားရန် ပြင်ဆင်ခြင်းဖြစ်သည်။
"မေမေရေ ကုကုသွားဆော့တော့မယ်နော်"
"ဟာယွန်းနီးတို့အိမ်ကိုလား သားကြီးရော ကုကု"
"ဟျောင်းက သူ့သူငယ်ချင်းဆီသွားတယ်ဆိုမေမေ"
"အော်အေး ဟုတ်သားပဲ သားလေးကုကုကရော သူငယ်ချင်းရပြီလား"
YOU ARE READING
ᴜsᴇʟᴇss ᴘʀᴏᴍɪsᴇ 🍂 [✍︎➪]
Fanfictionအသုံးမဝင်တော့တဲ့ ကတိ ဆိုတာမျိုးက မတည်နိုင်တဲ့အခါ ယုံခဲ့ရသူတစ်ယောက်ကသာ အရူးဖြစ်သွားစေနိုင်တာမျိုး.......။ ᴊᴜɴɢᴋᴏᴏᴋ×ᴏᴄ sᴛᴀʀᴛᴇᴅ [21.3.2023] ᴇɴᴅᴇᴅ [ 𝐎𝐧 𝐆𝐨𝐢𝐧𝐠 ➪.......➪ #ᴏɴʟʏ ᴍʏ ᴄʀᴇᴀᴛɪᴏɴ ᴀɴᴅ ᴊᴜsᴛ ɪᴍᴀɢɪɴᴀʀʏ #ᴛʜᴇsᴇ ᴘʟᴏᴛs ᴏᴡɴ ʙʏ ᴍᴇ «𝑭𝒊𝒄𝒕𝒊𝒐�...
![ᴜsᴇʟᴇss ᴘʀᴏᴍɪsᴇ 🍂 [✍︎➪]](https://img.wattpad.com/cover/285157322-64-k627239.jpg)