Sonunda birbirlerine söz verdiler, buraya kadar bu sonu yapacağım zaten belliydi. Ama yüzük detayı gidişata göre değişti içimden bunu da yazmalıyım dedim, ama kötü mü yaptım bilmiyorum. Sadece birbirlerine verdikleri sözü resmiyete geçirdiler. Ama öyle olmasaydı da o sözler tutulacaktı. Çünkü birbirlerine çok bağlıydılar.
Banana Fish'i sonu cidden ama cidden psikolojimi bozdu. Hep "Böyle olsa nasıl olurdu?" ya da "Ash Japonya'ya gidebilirdi ve giderdi de ne biçim son bu amk?" diyordum. Ama cidden çok mantıksız değil mi? Ash her zaman onu koruyacaktı ama sözünü tutamadı, bu biraz acı vericiydi.
Eiji'nin mektubu.. Galiba en çok orada ağlamıştım çünkü sıradan bir mektup değildi.
Tüm bunlardan sonra, Ash'in mutlu olması gerekirdi ama Ash mutlu olsa bile Eiji için bu daha çok travma gibiydi.
Evet yeterince eleştirip ciddileştiğime göre artık normal halime dönebilirim KEOSĞWHEŞQHW
Kitabı (?) bitirdiğimde nedensizce bir boşluğa düştüm çünkü gerçekten aylarca bunu böyle yapsam nasıl olur diye geçirdim, gerçekliği değiştirmeye çalıştım, başarabildim mi bilmiyorum bile.
Ama ne olursa olsun ikisi de böyle bir sonu hak ediyordu. Burada hata yapmadığıma adım kadar eminim.
Okuduğunuz için ayrıca teşekkür ederim, böyle bir şeyi ciddiyetle yazamıyorum :')
▰
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❝Ama sana “sayonara” demeyeceğim, Ash… Aramıza ne kadar mesafe girerse girsin bir gün mutlaka tekrar karşılaşacağız.❞
