Karanlığıma doğan güneşim!

Bölüm 7

Flashback....

Ahhhh..... Lanet olsun nöbetde  arka-arkaya  uykusuz geçireceğim 5 günüm . Ve ben komutanın emri ile burda duruyordum.Benimle derdi neydi tam olarak biliyordum. Geçen sefer görev için plan yaptık . Ve göreve gittik.Orda Sniper Komutanı hedef almıştı bende komutanın önüne geçince olan oldu tabi....

Hayır !Hayır! Yanlış anlmayın bunu vurulduğum için söylemiyorum.İlk kez vurulmuyordum tabii ki. Ama komutanım dururmu!İyleşir-iyleşmez, canımı onun için tehlikeye atdığım için bir güzel fırça yemiş, onunla kalmamış bana 5 gün aralıksızın nöbet vermişti. Ha bu arada bunuda söyliyimki daha hastaneden  çıkar-çıkmaz başlamıştı benim nöbet. Valla ne yalan diyeyim bir daha olsa bir daha yaparım.

Nedenmi?

Çunki Poyraz  komutanım bana hem komutan hem abi olmuştur hep. Ne derdim olsa ona giderim dertleşiriz hep.Evet timle de yakınız ama onlar kardeşimse, Ali komutan abimdi . Ve ben abime daha yakındım. Geçmişimin benim için önemli olan ayrıntılarını yalnızca o, bilir Mesela ilk aşkım yada ilk yalnışımmı desem... Evet!Evet! İlk yalnışım.... İlk çığlığıklarım.....İlk kemer izlerim....İlk dayaklarım.....İlk evden kaçma girişimim....Ve evden kaçma başarım......Hepsini bilir Poyraz abim. 

********************

Bu gun yeni bir görev için sınır dışına gidiyorduk. 2 ay önceki 5 günlük aralıksız nöbetden sonra kendimi iyice toplamış eski performansımı geri almıştım. 

Helikopterden inip sahadaki yerlerimizi aldık. Komutanın emriyle operasyon başlamıştı.

Üzgünüm gençler gizlilikten dolayı görevin detaylarına giremem. Asker yeminim var!

Birden kulaklıktan

"KOMUTANIM!POYRAZ  KOMUTANIM!" diye bir bağırış geldi. O an yerimde çıvılendım resmen.Kısa sürede kendimi toplayıp

"NOLDU POYRAZ KOMUTANA?!"

"POYRAZ KOMUTANIM VURULDU.? O an kan beynime sıçradı.

"KORUYUN BENİ KOMUTANIN YANINA GIDECEĞİM! dedim. Ve cevap beklemeden benden 1-2 metre uzaktaki Ali komutanın yanına koştum.Vardığımda 

"Komutanım!" dedim ve kafasını dizime aldım. Lanet olsun kalbine çok yakın tehlikeli bir yerinden vurulmuş!

"KOMUTANIM! KOMUTANIM DUYUYORMUSUNUZ BENİ?!" dedim telaşlı sesimle. Bir yandanda yarasına baskı yapıyordum.

"Alev....." dedi güçlükle. 

"Emredin komutanım! "dedim net ama boğuk sesimle.

"Alev beni iyi dinle.... hiss ediyorum Alev bu seninle son konuşmam o yüzden iyi dinle .... "dedi ve zorlukla devam etti.

"Şimdiye kadar çok şey yaşadın . Hiçbirinde yanında olamadım. Ama seni tanıdığımdan beri sana hep dayanak olmaya çalıştım. Her kesin bir dayanağa ,bir sığınağa ihtiyacı vardır. Ne kadar başardım bilmiyorum ama elimden geleni yapmaya çaliştim Alev....Sen benim hiç var olmayan  küçük kız kardeşimdin..... Belki bunu sana ilk defa söylüyorum ama , seni çok seviyorum kardeşim..... "dedi Poyraz abim..... Ve ebediyyete doğru gözlerini yumarken ben

"Bende seni çok seviyorum ABİM....." dedim ve ona sarıldım. Ama  kalbinin atmadığını anladığım an dünyam başıma yıkıldı. O an dudaklarımdan

"ABİİİİ!" diye bir feryat döküldü. Ama artık çok geçti. O an ben askerde de, gerçek hayattada Alev olmayı bıraktım. O an ben Karanlığa dönüştüm. Ve içimi bir bataklığa çevirdim.İçinde sadece benim hayatta kala bileceğim bir bataklık..... Ve içine giren her kesi öldüre bilecek bir Bataklık.