"ကိုယ်တို့အကြောင်းကို မိဘတွေသိသွားပြီ"
Zhanက ကျနော့်ကို coffeeဆိုင်မှာချိန်းပြီး ကျနော်တို့တွဲနေတာကို သူ့မိဘတွေသိသွားတဲ့အကြောင်းပြောလာခဲ့တယ်။
"အဲ့တော့ ပိုကောင်းတာပေါ့ ကျနော်တို့လည်းပြောစရာမလို"
"လမ်းခွဲရအောင်"
စကားတောင်ဆုံးအောင်ပြောခွင့်မရပါပဲ သူကလမ်းခွဲစကားဆိုလာတယ်။
"ဘာလို့လည်း"
"ကိုယ့်မိဘတွေက မင်းကိုသဘောမကျဘူး"
'မင်း'တဲ့လေ ဒီလိုခေါ်တာဒါဒုတိယအကြိမ် ပထမအကြိမ်တုန်းက Zhanကိုကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ တွေ့လိုက်ရတဲ့အချိန်ပေါ့။သူမက Zhanရဲ့လက်ကိုချိတ်ထားတယ် ကျနော်က သဝန်တိုစိတ်နဲ့မေးမိတော့ အပြောခံလိုက်ရတာက 'မင်းနဲ့မဆိုင်ဘူး'တဲ့။အဲ့ကတည်းက သိခဲ့သင့်
တာ။
"Zhanမိဘတွေက ဘာလို့ကျနော့်ကို သဘောမကျရတာလဲ ကျနော်က ဘာချို့ယွင်းချက်ရှိနေလို့လဲ ကျနော်လည်း ချမ်းသာတာပဲလေ"
"တော်လိုက်တော့ဝမ်ရိပေါ်! ငါတို့လမ်းခွဲမယ်!"
"ကျနော်က ဘာမှားနေလို့လဲ!"
"ယောက်ျားလေးဖြစ်နေလို့!
ရှောင်းမျိုးရိုးအတွက်မင်းက ကလေးမမွေးပေးနိုင်ဘူး"
Yiboအကြီးကျယ်ထိတ်လန့်သွားခဲ့ရသည်။
ရှောင်းအိမ်တော်က ထင်သလောက် ရိုးရှင်းမနေမှန်း Yiboသိတယ်။ဒါပေမယ့်သူက Zhan ရဲ့လက်ကိုဆွဲပြီး ကျော်ဖြတ်မယ်လို့ စိတ်ကူးထားခဲ့တာ။အခုတော့သူရဲ့စိတ်ကူးလေးတွေဟာ ပျက်စီးရပြီ။ရင်ထဲမှာ ကမ္ဘာပျက်နေသော်လည်း တုန်ရီချင်နေတဲ့အသံကို ထိန်းလိုက်ကာ
"ကောင်းပြီလေ လမ်းခွဲကြတာပေါ့"
Zhanက အနည်းငယ်အံသြပုံပေါက်သွားတယ်။လက်ခံလိမ့်မယ်လိုမထင်ထားတဲ့ပုံပါပဲ။ကျနေ့ာ် Zhanကို လက်လွှတ်လိုက်ပြီ။တစ်ဆက်တည်းမှာပဲ စိတ်လည်းနာသွားခဲ့ပြီ။
ငါးနှစ်ဆိုတဲ့အချိန်က Zhanအတွက်ဘာလဲ?။
*****
