Lies Behind Truth

Sadness & Pain

Grey's POV

Pagkauwi ko sa penthouse ay tulog na si harith kaya hindi rin ako nagtagal roon at sa halip na dumiretso sa hospital ay tumungo ako sa isang bar kasama si drake at paul.

"What!?" Gulat na reaksyon ni drake.

"Are you sure!?" Segunda naman ni paul. Napatango naman ako habang iniinom ang aking rum.

"I hate to admit it budd! Pero walang magbabago eh' she's really sick and it pain's me so much! Ayokong nakikita si clara na unti-unting nanghihina at nanlalata! F*cked! Damn."
Hindi ko na mapigilan ang pagpatak nang aking luha.

"What are you gonna do now grey?"
Nag-aalalang tanong ni drake sa'kin. Habang napapatango lamang si paul.

"I don't know drake, kahit ako gulong-gulo at halos ayaw gumana nang utak ko! Ayaw din ni clara magpa-chemo."
Sagot ko habamg muling ininom ang rum ko.

"But chemotherapy is the only way on cancer patients."

Biglang sabat ni paul. Biglang nagtagis ang bagang ko at gusto kong magwala sa sobrang frustrations! I can't do anything! Kahit anong gawin ko tiyak akong hindi papayag si clara sa gusto kong mangyari para sa kanya. And it's fucking frustrating me! Bigla kong hinagis ang shot glass ko sa sahig dahilan para pagtinginan kami nang mga costumers ng bar.

"It's okay! Don't mind him, may problema lang siya."
Depensa agad ni drake sa mga tao na narito, alam niyang galit at magulo ang utak ko! At the same time im f*cking sad right now!

"Budd, kausapin mo ulit si clara para mapapayag siyang magpa-chemo, -- if still she doesn't like it! Make another move, kung kailangan gamitin mo si harith to convince her, gawin mo!"

Paul's idea! Maybe he's right, kailangan gamitin ko ang anak namin to force clara undergo chemotherapy.

"Thanks budd,"
Turan ko. Tinapik naman nito ang balikat ko, nang biglang tumunog ang phone ko kaya mabilis ko itong sinagot.

"Yes hello!"
Sagot ko without looking who's calling.

"You need to rush here in the hospital grey, nagsusuka si clara at dumudugo ang ilong."
Vince's voice echoed on my ear. Hindi na ako nagsalita at walang ano't binaba ang tawag tsaka mabilis na umalis ng bar without saying goodbye to my friends.

I rushed through the hospital and see Clara's weak body lying on the hospital bed. Her pale skin are visible now and her nose still bleeding. Mabilis akong pumasok sa kwarto nito at hinawakan ang pisngi nito, she slightly opened her eyes and still manage to smiled.

"Hi gah,"
She softly say. Nang bigla na naman itong nagsuka at napasapo sa kanyang tiyan at namimilipit na napapasigaw.

"Ahhhh-- araayyyy-- ang sakit--"
Her voice were cracked in pain. At halos hindi namin alam ni vince ang dapat na gawin.

"Where's the f*cking doctor!"
Sigaw ni vince sa nurse na nasa tabi namin.

"Papunta na po sir, kakatapos niya lang po mag-opera." Sagot ng nurse.

"Hon, huwag kang bibitiw okay? Please, hold on"

Aniko rito. Hindi naman ito nagsalita at nagpatuloy sa paghawak sa kanyang tiyan habang namimilipit sa sakit. Nang biglang pumasok ang doctor at ilan pang nurse tsaka kami pinalabas.

Hindi naman kami mapakali ni vince sa labas habang pinapanuod si clara at ang mga nurse at doctor na inaalalayan siya at kung anong pinaggagawa nila rito.

"F*cked!"
Mura ko sa sarili sabay suntok sa pader ng ospital.

"It wouldn't help grey,"

Turan naman agad ni vince. Habang kinuha ang kanyang phone at may tinawagan.'ayokong nakikita si clara na ganito! I promise to her na babawi pa ako sa kanila nang anak namin, god! Please let clara live for us. Kailangan na kailangan ko pa siya, i want to spent my life with her. Hindi ko kakayanin na mawala siya sa buhay ko! Magiging asawa ko pa siya, at magkakaanak pa kami nang marami. I need here! Im begging you god please let her live for a longer time.

Sa pagkakataong ito panginoon nalang ang makakapitan ko. Kahit napapamura ako.'only god know's how i wanted clara to be back in my arms and live a happy life with her.'

Sobrang sakit sa pakiramdam na makita ang taong mahal ko na nahihirapan ngayon! Nakokonsensya ako nang husto sa mga pinag-gagawa ko sa kanya noon! Lahat nang 'to kasalanan ko! This is all my fucking fault. Kung naging mabuting nobyo lang sana ako noon, sana hindi ko siya paulit-ulit na nasasaktan at sana mas marami kaming panahon na nailaan para sa isa't-isa, sana nakita ko si clara na nagbuntis at napangalagaan sila ni harith, sana nagpakasal na kami at naipakilala ko na siya sa mga magulang ko. Kung hindi lang ako naduwag! Hindi lang ako naging denial! At kung naging masikap lang ako na hanapin si clara sana hindi na kami hahantong sa ganitong sitwasyon. Sana mabilis kong malalaman ang karamdaman ni clara ngayon.

"Fucked!"
Mura ko ulit!habang napapasuntok nang paulit-ulit sa pader. Mabilis naman pinigilan ni vince ang kamay ko at kitang-kita ko ang nagdurugong kamao ko at sa pader.

"Stopped hurting yourself grey, sa tingin mo ba gusto ni clara itong ginagawa mo sa sarili mo?" Paalala sa'kin ni vince. Binawi ko agad ang kamay ko at pahampas na napaupo sa visitors chair at napahilamos sa palad ko.

"Im fucking fuck up vince!-- kung hindi lang ako naging pabayang nobyo at nagpadala sa mga tukso,-- sana hindi kami umabot sa ganito! Sana nagkaroon ako nang mahabang panahon na makasama si clara! Sana hindi lumala nang ganito ang sakit niya kung hindi lang ako naging manloloko vince! Swear sobrang nagsisisi ako sa mga nagawa ko at kahit kailanman hinding-hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung mawawala si clara sa buhay ko! Sa buhay natin! I hate seeing clara in pained! Sobrang nasasaktan akong nakikita si clara na namimilipit sa sakit, lahat na ata nang sakit at pighati na dulot niya ngayon ay dahil sa'kin! Im fucking messed up vince, -- kung kailan nagbago na ako at handa nang patunayan ang pagmamahal ko sa kanya, tsaka pa siya magkakaganito!"
Hagulgol ko sa harap ni vince, dahan-dahan naman itong umupo sa tabi ko at napahilamos rin sa kanyang palad.

"Kahit ako grey, marami din akong pinagsisisihan nung iniwan tayo ni clara, halos ikasira rin nang ulo ko nang iwanan niya ako. Pero tinanggap ko dahil alam kong kasalanan ko rin yun dahil hinayaan kong lukubin ako nang paghihiganti ko kay Val. Alam mo ba kung mas gaano ako kanasasaktan na makita ang bunso kong kapatid na nahihirapan? Halos madurog ang puso ko! Since kid until now she's still suffering in pain, loneliness and sorrow. At yun ang mas kinalulungkot ko dahil hindi man lang niya kahit kailan naranasan ang magkaroon ng masaya at buong pamilya. We all knew that she's sweet and happy! But deep within her, alam ko malungkot na malungkot siya. And it's killing me grey!"
Punong-puno nang kalungkutang wika sa'kin ni vince.

Tama nga ito, mula noon magpa-hanggang ngayon hindi naranasan ni clara ang isang tunay na pamilya dahil lahat ng mga taong nakapalibot sa kanya ay hindi nakikita ang tunay na clara. Na malungkot at mapag-isa, dahil sa panlabas nitong kaanyuan pinapakita niya na masaya siya at okay lang. She didn't even bothered to tell us that she's hurt, that she's not fine! Or even now that she's in pain. Palaging pag-ngiti lang ang sagot nito sa'min.

The woman i loved is now weak and waiting for her last breathe to signed off! Fucked. I can't accept it. I can't lose her this way! Damn No! No!.

-------------

Follow for more updates
Vote if you like the chapter
And share sa may gusto :)

Baka may gusto magrecommend nitong story ko salamat in advance 🙏