18.Bölüm (CENNETİN KAYIP YOLU : 2 KİLO ÇİLEK )

284 6 0
                                    

Ahh lanet olsun bu tablet ve silinen yeni bölüm. Arkadaşlar ciddi ciddi yeni bölümü yazdım ve silindi. Bilgisayarda yazamıyorum bozdum galiba, birde malum sinav haftası geç yazdim bu yüzden.. *ağlar ve burnunu koluna sürer *

İyide o nasıl gelebilir ki?

Benim biricigim ? Ablam..

Turtamı elime alıp koltuğa otururken bir yandanda daha önce ablama da anlattigim anım aklıma gelmişti.
Çocuklar bana meraklı gözlerle bakarken ben susmayi tercih edip turtamı yemeye başladım ve eski anımı hatirlayip gulumsedim.

Burnumu ve gözyaşlarimi koluma sürüp annemin beni kucaklamasına izin verdim.
"Neden ağlıyorsun yavrucugum?" dedi bana benzeyen siyah salarini savururken.
Burnumu çekip anneme boyumu aşan ve başinda bir sürü insan olan masayı gösterdim.
"Ben neden çilekli turta yiyemiyorum anne.?." Annem benim elimden tutarken mavi gözlerini bana dikip " Yersen hasta olursun bebeğim. Bunu daha önce konusmustuk." dedi. Basımı önüme egerken annem elime küçük bir muzlu turta vermişti." Bu senin için. Sadece senin için.."

Ablam babamın ikinciye evlendiği eşinin kızıydı. İlk başta birbirimizden nefret ediyorduk fakat sonra birbirimizi gercek kardeş olarak görmeye basladik. Ona bu anımı anlattigimda bana "Çok sanslısın çünkü annen ile ilgili çok güzel bir anıya sahipsin." demişti. Çünkü o babasını 2 yaşındayken kaybetmis ve babasını tanimiyor.

"Harry iyi misin? Gelen kim?" düşüncelerimden Nick'in sesiyle ayrıldım.

"Ablam geliyor.."

"İyi de Harry ablan hastanede değil miydi?"

"Bende öyle biliyordum demek ki hastaneden cıkmış. Buraya gelmesinden rahatsız olursanız-" sözümü Maria kesmisti.

"Ne rahatsızlığı elbette gelebilir hem tanışmış oluruz."

Ne zaman geldi bu kız .Beni öldürecek sanki ev onun gibi konusuyor bide ..Sıkıntıdan derin bir nefes alırken James'a baktım . O her zaman ablamdan korkardı.

Uzun süre sadece bir yere odaklanıp düşünüyormuş gibi yaptım tabi hemen sordu James ;

"Harry dostum bir sorun mu var?"

Ah çocuk bana sorduğun sorunun her harfine ayrı aşık oldum ben senin ama degerimi bilemedin..

Uzun süre sessiz kaldım. Benden birşeyler dememi bekliyorlardı fakat onları meraklandırmak istedim.

"Heyy.. Yalnız kalmak ister misin?"

"Hayir.. Ben sadece... Annemi hatırladım ve..."  hayır ağlamiyordum gözüme muz kacmistı.

LOVE IS LOVEHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin