I'm Not Her (g×g)

~10.BÖLÜM~

Hayatta çoğu şey insana zor gelir. Çünkü bilirsiniz hayat zorluklarla doludur. Asıl önemli olan yalnız kalmamaktır. Bazı insanlar yalnızlığı çok sevsede bir süre sonra yanında en azından konuşacak birini ister insan. Bu sadece insan olmayabilir bir kedi, bir köpek, belki de bir bitki.

Küçüklüğümde de yalnızdım mesela. Babam öldükten sonra annemin beni pek düşünmeye zamanı kalmamıştı yada bilmiyorum belki de uğraşmak istememişti. Okulda da yalnızdım hep. Hiç arkadaşım olmamıştı.

Yalnızlığı kendimizin seçtiği bir şey olduğunu söylerler, o zaman neden ben yalnız kalmak istememe rağmen hep yalnızdım? Bence bu kendi seçebildiğimiz bir şey değildi. Çünkü bir ortamda, mesela sınıfta, ya arkadaşın olmak zorundadır yada sınıfın sessiz çocuğu olup ezik olarak bilinmek durumunda kalırdınız. Bence bu böyleydi.

Karşınızdaki kişiler sizi sevmezse yada siz onları sevmezseniz arkadaş olamazdınız ve yalnız kalmış olurdunuz. Bu durumda yalnızlık kendimizin seçebileceği bir şey değildir bence.

Evet bir zamana kadar çok yalnızdım ama Melody hayatıma girince tüm yalnız kalışlarıma değdiğini anlamıştım. Bunun için tüm hayatım boyunca yalnız kalmışsam eğer iyi ki kalmıştım çünkü geçmişimi unutturmuştu bana, sadece bir sonraki gün onu biraz daha fazla sevmeye odaklanmıştım.

Bazılarına aşkım çok vıcık vıcık gelebilirdi belki ama sevmeyi, sevilmeyi önceden bilmeyen biri için bunlar yeni bir şeydi.

Gelecek ne getirirdi bize bilemem ama geleceğim de sevgilim olsa yeterdi. Çünkü o benim sadece sevgilim değildi. Her şeyimdi. Gerçekten her şeyimdi.

Tatil günü olduğu için yanımda uyuyan sevgilime döndüm. Aklıma kazınmış güzel yüzünü tekrar tekrar aklıma kazıdım.

Parmak uçlarımla yüzünü sevdim. O sırada bir çok şeyi düşündüm. Ama aklımda en çok soru işareti bırakan soru, eğer ölürsem karanlık, soğuk mezarda sarılamayacağım, onsuz nefes alamadığım kokusu olmadan ne yapıcağımdı? Ya o ? Bilmiyordum.

Yavaşça gözlerini açan sevgilimin yeşilin en güzel tonu olan uykulu gözlerine baktım.

Düşüncelerimden kurtulmak için kafamı boynuna gömerek sıkıca sarıldım. Mezarım keşke burası olsaydı.

Sakince bana sarılan sevgilimin yorgun olduğunu biliyordum çünkü hem beni hem de bir sürü şeyi düşünmek zorunda kalıyordu.

"Sevgilim hadi kalk. Bugün piknik yapmaya gidelim. Olur mu?" "Olur sevgilim" "Harika, hadi kalk bakalım, bugünü çok güzel geçirelim."

Hızlıca piknik için bir şeyler hazırlayan ve kocaman gülümseyerek bana okulda yaşadığı bir anıyı anlatan sevgilimi tebessümle dinliyordum. Piknik yapacağımız yere giderken, piknik yaparken bile ne kadar ruhen yorgun olsada gülümsüyordu.

Ne kadar kötü olursa olsun gülebiliyordu, ben ise öyle değildim.

Bu yüzden önceden dediğim gibi o mükemmeldi, asla ben o olamazdım.

~Lily