I'm Not Her (g×g)

~3.BÖLÜM~

İyi okumalarrr.
______________________________________

Titreyen ellerim, kızarmış gözlerim. Bitmiş bir ben. Melody'nin evindeydim, koltuğa oturmuş stresten tırnaklarımı yiyordum. Bunu yapmalıydım ,ölecektim ben benim için üzülmemeliydi.

Gelmesine çok az kalmıştı ve hala duygularım karmakarışıktı. Ne yaptığımı bilmiyordum, hasta olduğumu bile düşünemiyordum. Bu kadar çaresiz hissetmem normal miydi?

Anahtar sesiyle stresten ne yapacağımı bilemeyip anında koltuktan kalkınca yere düşmüştüm. O sırada girişte ayakkabısını çıkaran Melody benim düştüğümü görüp hızlıca yanıma gelip "Tanrım, iyi misin?" dedi. "İyiyim ayağım takıldı sadece" "Ah korkuttun beni" ellerimden tutup koltuğa geri oturtup ayak bileğime bakmaya çalıştı.

Hızlıca kendime çektiğimde acısı yüzünden yüzümü buruşturmuştum. Melody neden çektiğimi anlamayıp bana baktığında kalbim çok acımıştı ama ayrılmak zorundaydım ondan.

"Ne oldu sevgilim, kötü bir şey mi yaptım?" Masum sorusu karşısında dayanamayıp ağlamaya başladım. Ağlamam ile daha da endişelenip hızlıca bana sarılan sevgilim ile hıçkırarak ağlamaya başladım. Benim ona bunları yaşatmaya hakkım yoktu. Bir an önce ayrılmak istediğimi söylemeliydim.

Hala bana sıkıca sarılan sevgilime "A-ayrılmak istiyorum ben" dedim. Önce dondu kaldı. Sonra beni geri çekip bana baktığında ağladığını fark ettim. Hayır o ağlamamalıydı. O gülümsemeyi hak ediyordu.

"Sen iyi değilsin, hayır. NE DEDİĞİNİN FARKINDA MISIN SEN TANRI AŞKINA" bağırması ile ellerimle yüzümü kapatıp ağlamaya devam ettim. "LANET OLSUN İSTEMİYORUM SENİ AYRILALIM DİYORUM NEDEN ANLAMIYORSUN?" Sinirle ayağa kalkıp volta atmaya başladı. "Tanrım kafayı yiyeceğim" sakinleşmeye çalışıp bana doğru geldi ve ellerimi tutup beni gördüğünde oluşan parıltılarla değilde ağlaması yüzünden dolan gözleri ile bana baktı. "Sevgilim bak sen saçmalıyorsun tamam mı, tanrım kaçırma gözlerini bana bak yalvarırım bana bak" elleri ile yanaklarımı tutup kendine çevirdi.

"Ağlama ne olursun kıyamıyorum sana, yapma böyle" "Canımdan çok sevdiğim bak senin ayrılmak istemediğini biliyorum bir şey var hadi anlat bana böyle çözemeyiz" "Hayır hiç bir şey yok, ayrılmak istiyorum" "Bak sevgilim seni senden iyi tanıyorum ben gözlerin başka şeyler söylüyor" sinirle ayağı kalkıp bağırdım "BIRAK İŞTE BIRAK BENİ HASTAYIM BEN HASTA KANSERİM BEN ÖLÜMÜMÜ GÖRMEK Mİ İSTİYORSUN?"

Öylece bana baktı. Bende duvara yaslanıp oturdum. Bacaklarımı kendime çektim ve yüzümü bacaklarıma yasladım. "N-nasıl hastasın?" Hala kaldırmadığım yüzümle söyledim "Basbayağı hastayım işte öle-" "sus sakın deme bir daha onu" "Öyle ama, bırak diyorum sana ayrılalım diyorum anlasana git işte ,git" ağlayarak kurduğum cümleler ile yanıma geldiğini hissettim.

"Sevgilim seni bırakmayacağım hem ne sanıyorsun sen seni öylece bırakıp gideceğimi?" Söyleyecek söz bulamadım. Gözlerine bakmaya yüzüm bile yoktu. Haklıydı. Ben ne yapıyordum? "Aşk bu mu? Sevdiğini hastayken öylece bırakıp gitmek mi? Hayır. Beraber atlatacağız tamam mı? Biz beraber güçlüyüz "

"Şimdi gel sadece sarılıp uyuyalım" beni kucağına alıp yatağa götürdü ve yatırdı. Yanıma o da yatınca bana sarıldı. Yaptığım saçmalıkları, annemi, hastalığımı, her şeyi unutup sadece sevdiğimin kollarında uyudum.

Gece yanımdaki boşluk hissi ile uyandım ve Melody'nin olmadığını fark ettim. Korku ile kalkıp aşağı iniyordum ki sesini duydum. Biriyle konuşuyordu ve ağlıyordu.

"Ben ne yapacağım? Sevgilim o hastalığın acısını çekmek için çok küçük daha. Dokunmaya kıyamıyorum ben ona, gözlerimin önünde acı çekerken nasıl dayanırım ben, benim sevgilim nasıl dayanır o acıya"

Dişlerimi sıkıp sesimi çıkarmadan sessizce ağladım. Biz bunları yaşamayı hak etmiyorduk. Sadece iki kız birbirini sevdiği için miydi bunlar? Tek istediğimiz nefesimizin yettiği kadarı ile birbirimizi sevmekti. Koskaca dünya herkesi sığdırıyordu içine ama bir bizi sığdıramıyordu. Ne insanlar anladı iki kızın ya da iki erkeğin birbirine aşık olabileceğini ne de şu hayat.

~Lily