Ο Εφιάλτης στο Τούνελ

4.

«όλοι πεθαίνουμε!»
Τότε το κορίτσι, ήταν αποφασισμένο να φύγει παρέα με τον αδερφό της. Όμως προτού φύγει, ένας βηματισμός του μεσήλικα άνδρα διέκοψε τη ροή τω σκέψεών της.
- Τίφανι, τι κάνεις;
- Ααα, γειά σας! Καλά εσείς;
- Μια χαρά. Πάω μέχρι το φούρνο κι έρχομαι!
- Εντάξει.
Μόλις τα παιδιά άκουσαν τον ήχο της πόρτας, έτρεξαν και αυτά με τη σειρά τους. Η Τίφανι, έριχνε κοφτές ματιές από το παράθυρο της έπαυλης στον άκρως παράξενο άνδρα. Εξερεύνησαν όλη την οικία. Ανέβηκαν τη σκάλα που οδηγούσε στα τέσσερα, τελευταία δωμάτια. Όμως, τα παιδιά προσπάθησαν να ανοίξουν τις πόρτες των δωματίων αλλά πέρα από τη πρώτη, τέρμα ευθεία, οι άλλες αδυνατούσαν να ανοίξουν. Η Τίφανι απόρησε γιατί άραγε να συνέβη αυτό, μα ήξερε πως δεν είχε χρόνο για απάντηση αποριών. Έτσι εισήλθαν σε ένα σιωπηλό, εντελώς απόκρημνο και βουβό δωμάτιο το οποίο δεν περιείχε τίποτε, παρά μόνο ένα τεράστιο μπαούλο. Ο Τζόνσον έκανε κίνηση για να το ανοίξει μα ήταν σφραγισμένο. Ήξεραν πως έπρεπε να βιαστούν. Έτσι, κατέβηκαν κάτω τρέχοντας και πήγαν προς τη πόρτα. Όμως ένας ήχος τους διέκοψε. Ο ιδιοκτήτης είχε επιστρέψει...