Ο Εφιάλτης στο Τούνελ

10.

Ημέρα 15. Ο Τζόνσον ευτυχώς έζησε. Δεν έχει νόημα πια. Όσο και αν ψάχνουν τίποτε δε μπορούν να βρουν. Μάταιος κόπος. Η σάρκα τους αρχίζει να μυρίζει, τα μάτια τους όλο και πιο πρησμένα μέρα με τη μέρα. Όσο για τις αντοχές τους, αυτές και αν λιγοστεύουν. Η Τίφανι, πρέπει να δείχνει δυνατή, όσο και αν δε μπορεί πρέπει να προσποιείται πως περνάει καλά και πως όλα πρόκειται να τελειώσουν. Πρέπει να παριστάνει, για το μικρό της αδερφό. Η ρωγμή στο τζάμι που διαχωρίζει τα δόντια των καρχαριών από τα παιδιά, επεκτείνεται. Το κορίτσι μόνο ξέρει για τους σκοπούς του μισητού άνδρα. Φοβάται. Φοβάται πολύ.

Ημέρα 18. Τα παιδιά συνεχίζουν να ψάχνουν. Πατώντας με τα τρύπια τους, πλέον παπούτσια στα βρώμικα νερά εξακολουθούσαν να ψάχνουν για το κλειδί. Ούτε αριστερά, ούτε δεξιά. Μα ποσό αξία να έχει πια αυτό το κλειδί, αναρωτιούνται τα μικρά και εντελώς αθώα παιδιά. Ξαφνικά ο Τζόνσον εντόπισε κάτι στο τοίχο.
- Τίφανι, δες!
- Τι να κοιτάξω;
- Τι μπορείς να διακρίνεις;
Το κορίτσι δε μπορούσε να διακρίνει τίποτε πέρα από ένα γκρίζο και εντελώς αποπνικτικό τοίχο.
- Τίποτε. Εσυ;
- Βλέπεις αυτό το εξόγκωμα στο τοίχο;
- Ναι!
- Μοιάζει με ένα κομμάτι που αν το σπρώξουμε...
- Σωστά!
- Λοιπόν;
- Τι λοιπόν; Ας μη χάνουμε άλλο καιρο!
- Εντάξει!
Τότε τα παιδιά, τράβηξαν προς το μέρος τους εκείνο το μυστηριώδες εξόγκωμα, μα τίποτα απολύτως δε κατόρθωσαν να ανακαλύψουν. Μονάχα έναν μαύρο τοίχο. Τίποτε άλλο.
Έτσι, απελπισμένα καθώς ήταν τα μικρά παιδιά, τα παράτησαν και ξάπλωσαν στο πάτωμα. Τότε το αγόρι, από τα νεύρα του, πέταξε με όλη του τη δύναμη εκείνο το εξόγκωμα στο τοίχο. Ξαφνικά, εκείνο έσπασε. Και ακούστηκε κάτι να πέφτει μέσα από το τούβλο. Τα παιδιά έτρεξαν προς το μέρος του, ώστε να εντοπίσουν από που έρχονταν εκείνος ο ήχος. Ήταν το κλειδί. Το κλειδί ήταν αυτό που έκρυβε το τούβλο. Τότε με απορία η Τίφανι, είπε στον μικρό της αδερφό:
- Όμως, για να υπάρχει αυτό το κλειδί μέσα σε ένα κομμάτι του τοίχου, σημαίνει πως ο ίδιος το έκρυψε.
- Σωστά.
- Οπότε τώρα το χρειάζεται και εφόσον έχει τυφλωθεί δε μπορεί να το βρει!
- Άρα, το είχε κρύψει όταν έβλεπε;
- Μάλλον!
- Τώρα όμως τι θα κάνουμε, Τίφανι;
- Πρώτα πρέπει να μάθουμε εμείς οι ίδιοι, τι βρίσκεται μέσα στο μπαούλο.
- Πως θα το μάθουμε;
- Ησυχία, ακούω τα βήματά του!