SENİ SEVMEME İZİN VER

=1=

Okula geldiğimde pazartesiden nefret ediyorum kelimeleri son bulmuştu. En yakın arkadaşımi bahcede gördüğümde ona doğru ilerledim. "Güneş " en yakın arkadaşımdı. Her konuda bana yardımcı olurdu. Biz ayrılmaz bir ikiliyi. Yine bugün tüm güzelliğiyle karşımda duruyordu. Sarı saçlarını düzleştirmisdı. Saclari neredeyse beline kadar iniyordu.
Naber diye seslendiğinde gülümseyerek ıyi senden naber diye sordu. Ardından ekledim "Yine tüm güzelliginle karşımdası demiştim ki "Biliyorum canım. Teşekkür ederim. "dedi . Yine şımarmıştı. 11-E sınıfındaydım .Arkadaslarimin hepsini seviyodum biri hariç .Tüm yakisikliligiyla ve tüm iğrençlikleriyle DEMİR....

O tam.bir pislik hayatında bir kızi sevmiş ve kız onu aldatınca bu hale gelmiş. Yani ben öyle duymuştum. Her gün kavga başlatan, istediği her şeyi elde eden biri. Zor yollarla (ki onun hiç kullanmadigi ) güzel yollarla. Neyse herkese zarar verdiği gibi banada ilk zamanlarda çok zarar vermişti. Kalbimi çok kırmıştı. Beni ailemle tehdit etmişti.
Aileme zarar vermemesi için tüm istediklerini yapmıştım.

Ama bu olaylardan bir hafta sonra annem ve babamı trafik kazasında kaybetmiştim. Artık tamamen yalnızım. Bir kardeşim vardı. Daha 3 yaşındaydı.Malesef onu da kaybetmiştim. Hayatim bu okula basladigimda yalnız birakmisti beni. Ama hiçbir zaman pes etmedim.Her zaman herşeyin daha güzel olacağına inandırdım kendimi. Elimden geldigince her konuda kendimi düzelttim.

Artık Demir'e hiç bulaşmıyordum. Aslında bulaşan ben değildim ama yinede kendi
-Ezgi iyimisin ? Gunes'in sesiyle tüm düşüncelerinden ayrıldım. Eminim yine Demir'i eleştirecektı.

-İyiyim neden sordun?

-Ne bileyim bayadır dalgın dalgın dusunuyorsun da....!!!!

-Yok ya sınav haftası beni bu hale sokuyor.Dedim ve geçiştirdim. İnanmayan gözler bana bakarken konuşmaya başladı .

-Ezgi sınav haftasında değiliz. Sınavlar diğer hafta başlayacak.

-Evet öyle ama yaklaştı ışte ne kadar kaldı ki ?!!!diye geçiştirmeye çalıştı. Uzun bir süre imali imalı imalı baktı.

-Ne ??? Diye sorarken zil çaldı.Ama bunu ogrenmeden peşimi bırakmayacaktı.

-Tamam bunu özel olarak konuşacağız dedi. Bu defa sessiz kaldım. Ona Demir'i seviyorum desem vereceği tepkiden emindim.

Tam o sırada Demir sınıfa girdi.Gözlerini benden ayırmadan kapıda oylece bekliyordu. Gene beni kötü işlerine alet edecekmiş gibi bakiyordu. Sonra sirasina dogru ilerledi. Ama gözlerini benden hiç ayırmıştı. Gozlerimi kaçırdığımda Güneş'e döndüm. Öyle bir nefretle bakiyordu ki ben bile korkmuştum. Sonra tekrar Demir'e baktigimda telefonu eline oldı ve birşeyler yazmaya başladı. Kafasını telefondan kaldırdığında Ban bakmaya devam etti. O and bir telefonum mesaj gelmişti. Kimden diye baktigimda demir'dendi . Mesajı okudugumda yine benimle ugrasmaya başlamıştı. Ama bu defa beni bi ailemle tehdit edemeyecektir. Demir benim hem çok sevdiğim hemde çok nefret ettiğim kişiydi.

Mesajda. Çıkışta beni bekle... Demir'in emir cümleleri beni her zaman sinir krizine sorardı. Resmen sabrımı deniyordu. Ama bu defa onun dediklerini yapmayacaktım. Artık ne annem ne babam ne de kardeşim vardı. Hepsi ölmüştü. Gelen gözyaşlarımı inatla geriye gönderdim. Ağlamayacaktım. Hiçbir zaman güçsüz ve çaresiz kalmayacaktım.

Dersimiz matematikti. En nefret ettiğim dersti. Hocamız sınıfa girdiğinde selamlaşıp derse başladık. Konumuz fonksiyonlardı. Hiç sevmediğim bir konuydu. Hocalar ders anlatıyordu ama aklim başka yerlerdeydi. Demir'in neden beni çağırdigini merak ediyordum. Bedenen sınıftaydım ama ruhen yoktum.