SENİ SEVMEME İZİN VER

=3=

Özür dilerim lütfen . Sana kendimi sevdirebilirim.dedi.Gerek yoktu ki ben zaten deliler gibi ona aşıktım.
=========================================

[DEMİR]

Özür dilediğimde gözleri dolmuştu. Bir damla yanaklarından süzülürken tereddüt ederek elimi yanağına doğru uzattım. Sonrada göz yaşını silip yanağını okşadım.

Ezgi yi en sonunda kendime baglamıştım. Ezgi 'yi onu sevdiğimi sanıyordu. Onu sevmiyorum. O  da diğer kızlar gibiydi.

Yavaşça eğildim. Sanırım öpeceğimi zannetmişti. Am kulagina doğru eğildim. Kulağına fısıldayarak konuştum.

-Seni seviyorum.ondan bir cevap beklerken söyledikleriyle gülümsedim.

-Ben seni tanıdığımdan beri seviyorum. Bu kızların en sıkıcı yanıydı sanırım . Aşk itirafları yapıyorduk. Daha fazla dayanamayıp konuştum.

-Hadi artık gidelim.dediğimde arabaya doğru ilerledik. Yolculuğumuz sessiz bir şekilde gecmisti.

*******

Sabah uyandığımda alarm hala çalıyordu. Bu güzel uykumdan uyanıpda okula gitmek istemiyordum. Tek tesellim yarın tatil olmasıydı.

Kalkıp üstümü giyindim. Telefonumun çalmasıyla tamamen hazırdım. Telefonu elime aldım ve kapıyı açìp odamdan cıktım. Yabancı bir numaraydı. Ama ses tanıdık...... Ezgi'ydi.

-Alo

-"Demir. "Sesi endişeli geliyordu.Ayrıca telefon numaramı nereden bulmuştu. Neyse ya ....

-Ezgi ne oldu. Sesin bi garip geliyor.

-Demir ne olur buraya gel dedi ve ağlamaya başladı.

-Ezgi... Ağlama tamam nerdesin?

-Bizim evin yakınlarındaki parktayım. Yüzümde ki gülümseme büyürken salondaki tekli koltuklardan birine oturdum.  Bir süre öyle oturduktan sonra telefonum çaldı. Arayan Hakan'dı ... Hemen telefonu açtım ve dışarı çıktım.Arabama binerken bir yandan da Hakan'l konusuyordum.

-Alo yaptınız?

- Oğlum kiz korkudan öldü.

-Neyse siz giden ben şimdi yanına gidiyorum.

-Tamam hadi görüşürüz.

-Görüşürüz .dedi vrupa telefonu kapattım. Yavaş yavaş yolda ilerlerken zaferimle yüzümde bir gülümseme olustu.

Parka yaklastiğımda bir park yeri bulup arabayı park ettim. Sonra parka doğru ilerledim . Etrafimda Ezgi'yi aradım ama bulamadım.
Onu aradığımda ark tarafta olduğunu söylemişti. Ağır adımlarla ilerlerken sonunda
onu buluştum.

********

( EZGİ )

Sabah alarmın sesiyle uyandım. Yatakta biraz oyalanirken aklıma Demir geldi. Evet hala inanmiyordum. Demir ve ben. Bunu düşünürken yüzündeki aptal gülümsemeye de engel olamıyorum. O sırada teyzem kapıyı tıklatıp içeri girdi. Uyandıran hazırlan bende bir şeyler hazirlamayım dedi. Teyzemi onayladıktan  sonra hazırlanmaya başladım. Bu arada Demir 'in dün benim için söylediği iki kelime dudaklarından tekrar tekrar döküldü .
Seni seviyorum. Seni seviyorum. Seni seviyorum.

Biraz daha oyalanırsam geç kalacaktım. Hemen inip kahvaltımı yapıp dışarı çıktım. Teyzemlere yük olmamak için servisle gitmiyordum. Zaten o kadar da uzak değildi. Bir süre ağır adımlarla ilerlerken parkın yanında birkaç tane çocuk(çocuk dediğimde bakmayın 18-19 yaşlarındaydı.) bana bakıp pis pis sırıtıyordu. Bit an tereddüt ettim. Acaba eve mı dönsem. Yoksa korktuğumu belli etmeden hızla yanlarından uzaklaşsamıydım. Oylece yerimde onlara bakarken ileri doğru koşmaya başlamıştım. "Hani onlara korktuğumu belli etmeyecektim. Ah ne kadar da salağım "Arkama baktığımda peşinden geldiklerini gördüm. Ne yapmıştım ben neden benim peşimden geliyorlardı. Hızla koşarak parka geldim. Parkta da bir tane bile insan yoktu. Hemen parkın arka tarafina gittim ve orda saklanacak bir yer bulduktan sonra orada saklandım. Bu arada ya teyzemin yada....
Demir'i aramalıydım. Ama teyzem gelse ne yapacaktı ki... En iyisi Demir'i aramak dedim ve aradım. Gelirler belki diye iyice sokulmuştum yerime. Bu neydi sabah sabah.... Artık go yaşlarımı tutamıyorum. Yanaklarından go yaşlarım süzülürken Demir telefonu açtı.

-Alo dediğinde. Biraz sakinleşmeye çalıştım ve konustum.

-"Demir. " sesim ağlamaklı çıkmıştı. Ama aldırmadım.

-Ezgi ne oldu. Sesin bi garip geliyor. Ağlıyormusun ??

-Demir ne olur buraya gel dedim

-Ezgi... Ağlama tamam nerdesin?dediğinde parkı kısaca anlattım. Artık bir bela olmadan gelmesini beklemekten başka çarem yoktu.

-Bizim evin yakınlarındaki parktayım.

-Tamam ben hemen geliyorum. Sakın ordan ayrılma desin ve telefonu kapattı.

Biraz etrafıma bakındım. Geliyorlar mı diye baktım. Ama kimse yoktu. Korkudan titremeye başlamıştım artık.

*****

Telefonumun çalmasıyla hemen telefona baktım. Arayan Demir'di. Telefonu açtım. Belli ki gelmişti. Nerde olduğumu sordu. Parkın arka tarafında olduğumu söyledim. Sonrada telefonu kapatıp gelmesini bekledim.

Neden enistemi değil de Demir'i aradımı bende bilmiyorum. Sonra tek güvendiğim kişi oydu.

Demir'in sesiyle düşüncelerimden ayrıldım.