ညစာအတူစားၿပီး မီနီရဲ႕သူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႕ေရာက္လာၾက၏။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ Jungkook က မီးဖိုခန္းထဲအတူ။
"အေမလဲ စေတာ့ဘယ္ရီကိတ္ႀကိဳက္တာ Hyung လိုေတာ့ကေလးဆန္ဆန္မစားဘူး "
တၿမဳံ႕ၿမဳံ႕ဝါးေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးကစူေထာ္လာၿပီး ေမာ့ၾကည့္၏။
"မင္းအေမေရွ႕မွာ ငါကမစားရဲဘူး "
"ကြၽန္ေတာ္လဲမစားရဲဘူး အေမရွိလို႔ "
"ဘယ္ဟာလဲ "
"ဒါေလး "
ခရင္မ္ေတြနဲ႕ေပပြေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းကိုဖိကပ္နမ္းၿပီး လွ်ာနဲ႕ဖြဖြသပ္လိုက္သည္။
လက္နဲ႕ထုရိုက္လိုက္ေတာ့ ခပ္ဟဟရယ္ေနတာ။
"မင္း႐ူးေနလား တစ္ေယာက္ေယာက္ဝင္လာမယ္ "
"မီးဖိုခန္းတံခါးကေလာ့ခ္ခ်လိဳ႕ရပါတယ္ "
"မီနီသူငယ္ခ်င္းေတြက ငါ့ကိုသိေလာက္မလား "
"မသိတဲ့သူက ႐ူးေနလို႔"
"ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ငါဒီမွာပဲေနရမွာလား "
"ပ်င္းလို႔လား "
"မဟုတ္ပါဘူး မင္းကိုအားနာလို႔ငါ့ေၾကာင့္ဒီမွာလာေနေပးရတာ"
"ကြၽန္ေတာ္ကပိုႀကိဳက္တယ္ ဒီေနရာကလူလဲမျမင္ဘူး အသံလဲလုံေတာ့ "
"တစ္ခ်ိန္လုံး ငါ့ကိုဒါပဲေတြးေနတာလား "
"Hyung က အရမ္းလွေနတာ ကြၽန္ေတာ့္အျပစ္မဟုတ္ပါဘူး"
တစ္သ်ႉးယူၿပီး ႏႈတ္ခမ္းတဝိုက္သုတ္ေပးေတာ့ၿငိမ္ေနသည္။ မသိမသာနဲ႕ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ဘတ္နားအနံ႕ခံေနေသးတာ။
"Edu Te Tiolette မရွိေတာ့ဘူး "
"မင္းက ေရခ်ိဳးလိုက္တယ္ "
႐ုတ္တရက္ႀကီးမီးဖိုခန္းမီးကိုပိတ္ပစ္လိုက္သည္။
"Jungkook ဘာျဖစ္လို႔-"
လက္ညိုးနဲ႕ႏႈတ္ခမ္းကိုအသာပိတ္ျပ၏။ေရခဲေသတၱာကို ဆြဲဖြင့္လိုက္ေတာ့ ထြက္လာတဲ့မီးအလင္းေရာင္က ခပ္မွိန္မွိန္။Ph ထဲက သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ခပ္တိုးတိုးေလးဖြင့္သည္။ Ed sheeran ရဲ႕Perfect သီခ်င္း။
"ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ က ပါ Hyung "
Hyung က သေဘာတက်ရယ္သည္။ထိုင္ခုံေလးမွထလာၿပီး အဝတ္အစားကိုအက်အနျပင္ကာ ကမ္းထားတဲ့လက္ကို ထိေတြ႕လာ၏။
