HAYATIMI GERİ ALMAM GEREK

(1) SORULAR

En kötü acılar en sevdiklerimizden gelir...

Mutfakta duyduklarımdan sonra hemen odama gidip kendimi yatağa attım. Nasıl olurda ailem benim hayatıma karışırdı? Bu benim hayatım, yönetecek kişi benim kimse değil. Hayatımı kimseye vermemeye kararlıyım, hayatımı kendim yöneteceğime kararlıyım.

Odamdan çıkıp mutfağa indim, kapıyı açıp içeri girdiğimde ikiside sustu
"günaydın" dedim neşeyle.
"günaydın kızım nasılsın?" dedi annem. Demek bana söylememekte kararlıydılar. "iyiyim anneciğim sen?"
"bende iyiyim kızım" dedi.
Sonra ayağa kalktım ve "okula geç kalmiyim" dedim.
"iyi dersler kızım" dedi babam. İkisinide öptükten sonra evden cıktım.

O kadar dikkatli yürüyordum ki sürekli arkamı kontrol ediyordum.

Sabah duyduklarıma göre şuan peşimde biri vardı ve beni takip ediyordu.

Arkamı tekrar döndüm biri vardı, evet biri vardı. Hemen üstüne doğru yürüyüp "kimsin sen?" dedim. Karşımda ki orta yaşlı adam geri çekildi ve şaşırdı. Olamaz sanırım beni takip eden bu değildi. Adam "H-Hasan" dedi. Anlaşılan korkmuştu. "nereye gidiyorsun?"
"i-işe kızım" dedi. Anlaşılan aradığım kişi bu değildi. "özürdilerim abi başkasıyla karıştırdım" dedim utançla. "sorun değil, olur hayatta böyle şeyler, sen yeterki hayatına sokucağın kişileri karıştırma" dedi ve gitti. Bu da neydi şimdi? yolun ortasında öylece kaldım...

Okula geldiğimde sevdiğim çocuğu görmek için her zaman ki oturduğu yere baktım uzaktan, yoktu. Nasıl burda olmazdı? Her sabah buraya gelir tek başına otururdu. Daha fazla dikkat çekmemek için oradan ayrıldım.

Çaktırmadan sınıfının önünde durup Burağı aramaya başladım, yoktu. Cesaretimi toplayıp sınıfa girdim "Burak Ateş burada mı? Hoca çağırıyor." dedim. Herkes bişey konuşmaya başladı ve işte o söz "Burak ateş okuldan ayrıldı."Nasıl olurdu? nasıl giderdi? Neden gitti? Ne kötü gündü bugün.

Peşimde bir takipçi,sevdiğim çocuğun gitmesi. Düzenli sandığım hayatım nasıl bir günde değişirdi?

Kendi sınıfıma doğru yürüdüm. Sırama oturdum, herkes birşey konuşuyordu. Dinlemiyordum, ta ki birşeyi duyana kadar...

Okuldan çıktım, nereye gideceğimi bilmeden yürüdüm.

Nereye gideceğinizi bilmiyorsanız ayaklarınız sizi, kalbinizden geçen yere götürürdü.

İşte burdaydım, sınıfta duyduklarımdan sonra burada durmuş karşımdaki eve bakıyordum.
Burak Ateş'in evi.

Duyduklarıma göre Burak' lar şehir degiştirmişti. Birden evin kapısı açıldı, hemen saklandım. Evin içinden Burak çıktı,
nasıl olurda Burak çıkardı, hani gitmişti?

Telefonda konuşan Burağı izledim. Birden omzumda bir el hissettim arkamı döndüğümde şok oldum...
"senin ne işin var burada? " diye bağırdım.
"Sessiz ol Burak geliyor"dedi.

Arkamı döndüm burağın olduğu tarafa baktım, gerçektende geliyordu.
Şimdi ne yapıcaktım? kaçmalı mıydım? yoksa karşısına geçip neden gittin mi demeliydim?

Hayat kararsızlıklarla doludur, ya cesaretli olur aklındakini yaparsın, yada benim gibi saklanırsın...