Midis dy zjarresh | ✓

17 | Shhh...

- Por je dhe e imja. - thotë dhe puthit sërish buzët tona.

- NUK JAM E JOTJA! - them duke e shtyrë me sa fuqi kam duke u mbështetur mbi mur.

Jemi vetëm disa hapa larg njëri - tjetrit dhe sytë tanë janë kryqëzuar.

- TI PRISH ÇDO GJË!!! GJITHMONË!!! - bërrtas me sa kam fuqi duke mos e thyer shikimin.

- Eliza qetësohu... dhe më shpjego çfarë dreqin paskam bërë?

- Çfarë më bëre?? Huh? Luka, sinqerisht gjithçka po shkonte aq mirë dhe për një telefonatë ti e prish duke më harruar që ekzistoj.

- Duhet të përgjigjesha Eliza.

- Po, sigurisht, nuk të ndaloi njeri të flisje me k^rvat e tua. Thjesht të kërkova të mos më harroje, po gjeje çfarë??? TË PRITA NJË ORË DHE NË FUND MË LE VETËM.

- FOL MIRË!!! - hedh një hap më pranë meje dhe tani ka një shikim të egër.

- PSE T'U OFENDUA SHOQJA??? NGA TA DI UNË QË--- them por ai puthit aq fortë buzët tona saqë nuk mund të vazhdoj më.

Nuk e thyej puthjen, nuk dua ta bëj këtë, thjesht ai nuk më kupton.

Hedh duart e mia mbi flokët e tij të shpupurisur teksa ai me duart e tij rrethon me këmbët e mia belin e tij.

Më pas më merr në peshë dhe më hedh në krevatin ngjitur. Frymëmarrja ime, si gjithmonë nis të vështirësohet.

Tashmë thjesht po më vështron në sy me një shikim të egër, të cilin zgjedh ta thyej duke e puthur me pasion e teksa i heq bluzën.

E ai, nuk bën asnjë rezistencë, jo se do donte ta bënte.

Teksa minutat kalonin, zëri i Amarës vjen nga poshtë e duket sikur po ngjit shkallët. U largua nga unë dhe nis të vesh bluzën.

- Eliz' bën mirë të vishesh, - më thotë dhe një buzëqeshje ironike del sërish nga buzët e mia.

- E nëse jo?

- Eliza besoj e dëgjove që Amara po vjen, apo jo?

- Dhe ajo bëhet merak? Kyçim derën.

- Eliza çfarë po thua? Amara nuk duhet ta dijë për ne të dy.

Një tjetër goditje përshkon zemrën, e një tjetër buzëqeshje gjen buzët.

- E kuptova.

- Çfarë kuptove për atë Zot Eliza!!!

- Që unë jam thjesht një sekret i yti, ose ai personi që ty të duhet vetëm kur s'ke të shfryhesh duke e ditur që s'të bëj dot rezistencë.

- Më duhet pak kohë t'ia them Amarës.

- Të pëlqen ajo? - them duke dhën maksimumin të mos qaj.

- Eliz' nuk është ajo që po mendon ti...

- Çfarë të mendoj Luka? Po jap më të mirën që mundem të kuptoj, por vetëm ktu më çon logjika.

- Eliza vishu! - më thotë dhe e shikoj nervozizmin e tij.

I marr rrobet dhe shkoj në tualet, atij i jap thjesht një "ok"

Sapo kyç derën e tualetit, dëgjoj atë të dhomës të hapet dhe Amara teksa flet me Lukan.

- Ku s'tëë kam kërkuarrrr - thotë me atë zërin prej llastice. Nuk më besohet që kjo është 18 vjeçe.

Ai nuk flet, ose ndoshta po i jep atë shikimin flirtues.