Midis dy zjarresh | ✓

26 | paqe.

Zgjohem duke ndjerë dy buzë të njoma që më puthin qafën dhe rrezet e diellit që flenë mbi mua.

- Mhmm...

Hap sytë dhe shikoj Lukan që vazhdonte t’më puthte si i marrë.

- Mirëmëngjes princesha ime!

- Çfarë mënyrë e bukur për t’më zgjuar sot.

- Ashtu thua? - thotë duke vendosur hundën e tij midis gjokseve të mia.

- Jam e sigurtë, por më thuaj sa është ora?

- Po vete 9.

- OH ZOT LUKA!!! - bërrtas duke e shtyrë pas dhe çohem duke u nisur për në tualet.

Ndjej hapat e tij që më ndjekin nga pas.

- Çfarë?

- Kam humbur orën e parë Luka. - them dhe ai nis të qesh. - Boll qeshe se do të bien dhëmbët!

- Eliz’ nuk të solla ktu që të shkosh sot në shkollë.

- Luka jam shumë pas me mësimet!

- Po të them që atje jashtë mund të vdesësh! Ça dreq mësimesh thua?

- Po ja... - them duke hapur ujin e vaskës, - ndoshta ke të drejtë. Mund të lahem tani?

- Të lahem dhe unë?

- Pas meje.

- Pse jo bashkë? Unë vij po aq era seks sa edhe ti?

- Luka!!! - them duke ndjerë faqet tek më skuqen.

- Deri mbrëm po luteshe, kurse sot skuqesh?

- Je... Je...

- I joti?

- Kshu ke qenë gjithmonë, po do thosha se je idiot.

- Kshu më bëre ti. - thotë dhe më ngre duke më çuar te vaska. - Kthehu me kurriz. - vazhdon dhe nis t’më lajë kurrizin.

Prekja e tij është më shumë se elektrizuese. Dua që të ndaloj tani dhe t’më puthë sërish. Nuk ngopem dot me të.

E zhytur në mendime ndjej duart e tij që më tërheqin fortë nga flokët dhe më puth sërish qafën.

- Ahh... Dhe ktu... E gjete...

- Ktu është më bukur.

- Mhmm... - them duke u kthyer dhe luaj me mikun e tij nën ujë.

- Eliza...

- Po?

- Mos ndalo...

- Nuk kisha në plan. - them dhe nis ta puth mbi shenjat në trupin e tij.

Pash që te secila prej tyre kishte çuar një tatuazh.

- Vështrove mjaftushëm?

- Çfarë kuptimi ka kjo? - e pyes duke treguar një sirenë që mbante trëndafila në dorë.

- Ajo je ti. Gjithçka e jotja duke magjike. Zëri yt, prekja jote, lëvizjet e tua. Të gjitha më hipnotizojnë ashtu si të ishe një sirenë nga mitologjia.

- Dhe trëndafilat?

- Ata janë dashuria jonë. E dhimbshme dhe plot gjemba, por e bukur dhe e kuqe si gjaku.

- Të dua Luka.

- Të dua Eliza.

- Më premto që nuk do ikësh ktë herë.

- Në fakt, na duhet të ikim të dyve.

- Ku?

- Nga vaska domethënë.