ONSRA /Ara Verildi/

∆~Bir Başlangıç Gerek

Buldum ve Kayboldum'

Evgeny Grinko
Valse

∆

Karanlık Ve Aydınlığın Sınırlarında Bir Köy

Taşımaya çalıştığım ağır su kütlesini birkaç saniyeliğine yere bırakmış ardından insanların bakışları altında yeniden harekete geçmiştim. Üzerimde ki nefret dolu bakışları görmek farklıydı ama ondan daha farklı bir şey varsa o da duygularını hissetmekti. Ve bu yaşadığımız taşrada bana dair en ufak bir güzel duygu yoktu.

Korkuyordum. Onlardan değil, nefretin getirdiği eylemlerden. Nefret büyük bir duyguydu ve bazıları buna yenik düşerek hiç de iyi şeyler yapmıyorlardı.

Bana dokunamazlardı. Kardeşim Barbara'nın emirlerinden biri olarak dokunulmazlığım vardı. İnsanların onu nasıl dinlediği konusuna gelirsek, aynı soydan olmalarıydı. Ve Barbara'nın da onların Kraliçesi olmasıydı. Bense onların baş düşmanı olan halktandım.

"Hadi Imera, nerede kaldın susuzluktan öleceğim." Bakışlarımı açılan kapıdan beni izleyen mavi gözlere çevirdiğimde sabırsızca beni beklediğini görmüş ve adımlarımı hızlandırmıştım.

Barbara dudaklarını kemirerek elimde sallanan su dolu kovaya bakarken gerçekten de susadığını anlamıştım.

Geçmem için yol verdiğinde içeri girip kovayı son gücümle çekiştirerek masanın üzerine sertçe bıraktım.

"Yavaş olsana! Burada su ne kadar önemli bilmiyor musun?" Yere damlayan birkaç damlaya bakıp sertçe konuştuğunda ona fazla takılmadan kendimi yatağa atmıştım. Çelimsiz bedenime rağmen her şeyi bana yaptırıyordu. İnsanlar onu o kadar çok yüceltmişlerdi ki gücü onu kör etmişti.

Elinden gelse kendini insanların omuzlarında taşıtacaktı.

"Sana bir haberim var!" Kana kana içtiği suyu yuttuktan sonra büyük bir heyecanla konuşmuş ve yanıma atlamıştı. Dirseklerimden yardım alarak tüm dikkatimi ona vermiştim.

"Lord Oren'a bizi götürebilecek biri buldum!" Ellerini birbirine çarpıp heyecanla bir çığlık atmış ve yerinde zıplamaya başlamıştı. Bense duyduklarıma inanmaya çalışmış doğruluğunu sorgulamıştım.

Aylarca birinin bizi daha doğrusu Barbara'yı Lemaf'a ya da Revn'e ulaştırması için herkesle konuşmuştuk. Fakat kimsenin Lemaf'ı geçin Revn'e gidebilecek ne yetkisi ne de cesareti vardı.

Karanlık Kral'ın Barbara'yı bulması gerekiyordu. Ay tutulmasına son bir ay kalmıştı ve tutulmadan önce Karanlık Kral ile Kızıl Kraliçenin birleşmesi gerekiyordu.

Karanlık Kral, Barbara'dan bir haber olduğu için bu görev bize kalmıştı. Karanlıktan soylu birine ulaşmalı ve onu Lemaf'a, ait olduğu yere götürmelilerdi.

Benim onunla gitmem imkansızdı. Ben Aydınlıktandım ve hepsine tehlike oluşturuyordum. Bu yüzden Aydınlığa geçmem gerekiyordu. Fakat önce, Barbara'nın sağ salim Revn'e ulaşması gerekiyordu.

"Nasıl? Kim?" Yattığım yerden doğrulup onun karşısına geçmiş ve tüm detayları öğrenmeyi hedeflemiştim. Bizim paramız yoktu, kim böyle bir şeyi kabul ederdi ki?