Gerçek Aile| Tamamlandı

•28•

Merhaba . İyi okumalar.

Oy:500

Yorum: 250

Medya: Aysima
.

.

.

Yazardan;

"Daha iyi misin?" Araf uzattığı peçeteyi alması için işaret etti. "Anlatmak ister misin?"

Aysima kanamayı bırakan dudağına diliyle dokundu. Hissettiği acıyla yüzünü buruşturup başını salladı.

"Her zamanki halim işte. Başıma iş açtım." Güler gibi ses çıkardı. "Dayak yedim. Bilirsin, iyi bir aile kızı olduğum için kavga etmemeliyim."  Babasının dediği şeyler beyninde dönerken gözleri doldu.

"Böyle yapma, abicim." Elini uzatıp kısa saçlarını okşadı. "Baban seni seviyor, sadece endişeleniyor. Biliyorsun."

Aysima alayla gülüp başını dizlerine yasladı.

Belaları çeken bir insandı. Küçüklüğünden beri sürekli kavgaya karışır, ailesi ise onu kollardı.

Ta ki annesi babasını aldatana kadar. Huzurlu, birbirini koruyan o mükemmel aile parçalanmış, geriye çocukları için Susan bir baba kalmıştı.

"Annen nasıl?" Aldatma olayını bilen tek kişi Araf'tı. Ne kadar Yalın ile dertleşmek istese de onu sıkmaktan korktuğu için konuyu hiç açmamıştı.

Çalan telefonuna göz ucuyla baktı. Babası arıyordu.

Aslında evden çıktığından beri arıyordu ama açmak istememişti.

"Yaşıyor işte. Hiçbir şey olmamış gibi."

Mırıldandı ve gözlerini kapattı.

Uzun süre uyumak ve bir daha uyanmamak istiyordu.

"Saat çok geç oldu. Artık eve gitmeliyiz."

Araf'ın konuşması ile sıkıntılı nefesler verip ayağa kalktı. "Beni arkadaşıma ya da otele bırakır mısın?" Dedi. "Eve gitmek istemiyorum."

İçtiği için birkaç kelimesi peltek çıkmıştı. Araf kaşlarını çatıp başını iki yana salladı. "Evde olmalısın. Baban da merak etmiştir. Hadi Aysima, zorluk çıkarma."

Aysima huysuzca omuz silkti. Araf'ın vazgeçmeyeceğini bildiği için itiraz etmedi ve ileri park ettikleri arabaya yürümeye başladı.  Elindeki bitmiş birayı önündeki çöpe basket attı ve doğruca giren kutu ile elini yumruk yapıp havada salladı. "Yes be!"

Kafası güzel kıza bakıp başını iki yana salladı Araf. Arabanın kilidini açtığında genç kız hızla binip ısıtıcıları açtı.

Yolculuk sessiz geçmişti. Saat gece yarısına yaklaşıyordu. Bu saate kadar sadece susmuş ve içmişlerdi.

Araba aysima'nın evinin önünde durdu. Araf yarı uyanık kızı yavaşça dürttü. "geldik abim."

"Görüyorum ." Ruhsuz şekilde konuşup yalpalayarak çıktı arabadan. Evin ışıkları açıktı .

"Babanla konuşayım mı senin için?" Anlayışla konuştu ama Aysima reddetti.

"İyi geceler Araf abi." Yalpalayarak içeri girdi bahçeden.

Anahtarını titreyen elleri ile aldı ve kapıyı açmaya çalıştı .

İkinci denemesinde ağzının içinde bir küfür savruldu. Açamıyordu.

Tekrar çevirmeye fırsat bulamadan kapı açıldı aniden.

İleri savruldu. Yere düşmek üzereyken belini bir çift kol sardı.