Ο Γιος του Κηπουρού (#1 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

Κεφαλαιο 11.

Έκοβα το χορτάρι και είχα πραγματικά ιδρώσει τόσο που είχα γίνει μούσκεμα.
Παίζει να έχει χτυπήσει και 40ρι σήμερα.

Ακουω φωνές από την πισίνα που είναι όλοι η παρέα μαζεμένη.Μαζί και η κοπέλα μου.
Εγώ από την άλλη είμαι εδώ και κάνω τους θάμνους σε σχημα καρδιάς.

Πως γίνεται αυτό;
Ούτε εγώ ξέρω.
Αλλά η κυρία Κεχαγιά το ζήτησε και πρέπει τουλάχιστον να προσπάθησω.

Έτσι όπως έκοβα τις άκρες βλέπω κάποιον από πίσω μου να βάζει τα χέρια γύρω από την μέση και να τα κλείνει στην κοιλιά μου.
Δεν χρειάζεται να γυρίσω.

Νιώθω το κεφάλι της στην πλάτη μου τώρα.
«Είμαι ιδρωμένος ...»της λέω και γυρνάω να την δω.

Φόραγε μαγιό και γύρω από την μέση της είχε κάτι δεμένο.

Την έχω δει και άλλες φορές με μαγιό αλλά τότε δεν ηταν η κοπέλα μου.

«Τι κανείς;»με ρωτάει.
«Εδώ...»λέω και βγάζω τα γάντια και τα αφηνω κάτω.

Παραλία μαζί της.
Ωραία ιδέα για ραντεβού.

«Έχεις δυο λεπτά;»με ρωτάει.
Την πιάνω από την μέση και την φέρνω πιο κοντά μου.
«Για σένα παντα»λέω και πλησιάζω να την φιλήσω.

Αρχίζει να μαρεσει τελικά το καλοκαίρι εδώ.
Αν και σίγουρα δεν είχα αυτό στο μυαλό μου όταν ήρθα.

Σταματάει τώρα και με κοιτάει σοβαρή.
«Ήρθε η ώρα...»λεει μετά.

Τι;Τώρα;

«Εννοείς.....»λέω.
«Να το πούμε στα παιδιά.Ναι.»λεει και με τραβάει από το χέρι τώρα προς την μεριά τους.

«Μάιρα μήπως να το συζητήσουμε λίγο...;»προτείνω μια καλή ιδέα.
«Μου είπες να το πω αν θέλω.Ε θέλω.»λεει.
Καλά αυτό είναι πολύ λογικό που λεει τώρα.

Φτάνουμε στα παιδιά που ήταν όλα έξω από την πισίνα και αφού γέλαγαν δυνατά με το που σταματάμε μπροστά τους έχει την απόλυτη ησυχία.

Και κοιτάνε όλοι ένα πράγμα.
Τα χέρια μας που κρατάνε το ένα το άλλο.

«Γιε του κηπουρού;Τι θες εδώ εσυ;»λεει ποιος αλλος;Ο Ορφεας.

«Με ρωτάγατε όλοι που χάθηκα.Εδώ χάθηκα»λεει η Μάιρα δίπλα μου.
«Εδώ που;»ρωτάει ο Παύλος.
«Εδώ.Με τον Δημοσθενη.»απαντάει εκείνη και όλοι γουρλωνουν τα μάτια τους.

Ξεκινάμε...

«Είμαστε μαζί με τον Δημοσθενη»λεει πάλι.