Ο Γιος του Κηπουρού (#1 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

Κεφαλαιο 19.

Περπατάγαμε στην Πολιτεία.
Με δυο δώρα στο χέρι μας.

«Γιατί σε ακόλουθω σε κάθε ηλίθια πρόταση που κανείς;»ρωτάει η Βαλέρια.
«Γιατί δεν σου πάει η καρδιά να με αφήσεις μόνο»λέω.

Κάνω λες και θα με φάνε οι λύκοι αλλά φταίω;

«Τι της πήρες;»ρωτάω.
«Μια κορνίζα»λεει.
Γελάω.
Σοβαρά τώρα;

«Γιατί γελάς;Αφού τίποτα δεν της λείπει που να ξέρω τι να της παρω;»λεει.
Αυτό είναι αλήθεια.
Τι να πάρεις σε άτομα που τα έχουν όλα;

Φτάνουμε έξω από το σπίτι της Κυβέλης.Έξω είχε ένα αμάξι,όχι ψέματα.Μια αμαξάρα με ένα κόκκινο φιόγκο.

Φαντάζομαι είναι το δώρο της από τους γονείς της.

Μπαίνουμε μέσα και ακολουθούμε την μουσική.Και βλέπουμε παντου ροζ μπαλόνια και ένα πανό που λεει χρόνια πολλά Κυβέλη.

«Συντριβάνι σοκολάτας είναι αυτό;»λεει η Βαλέρια και κοιτάω και όντως βλέπω ένα συντριβάνι σοκολάτας πριν την πισίνα.

«Ναι»απανταω.
«Μαρεσει που είπες θα είναι κάτι απλό.Τα πυροτέχνηματα λείπουν μόνο»λεει και γελάμε.

Βλέπω όλο την παρέα να τρώει και δυο άτομα να τους σερβίρουν.Τους ακολουθούμε.

«Καλώς τους»λεει η Θαλεια και η Κυβέλη μας πλησιάζει.

«Χρόνια πολλά Κυβέλη»λέω.
«Ναι.Χρόνια Πολλά»λεει και η Βαλέρια δίπλα μου.

Της δίνουμε τα δωρα.
«Ευχαριστώ παιδιά.Γιατί μπήκατε στον κόπο;Δεν έπρεπε»λεει εκείνη.
«Τι; Με άδεια χέρια θα ερχόμασταν»λέω και σηκώνω το χέρι.

«Παιδιά...»λέω.
«Μωρό μου.Εσάς περιμέναμε.Ελάτε να φάτε κάτι»λεει η Μάιρα και με πιάνει από το χέρι και με τραβάει.

Δεν θέλω να αφηνω την Βαλέρια μόνη της.Δεν θέλω βασικά να νοιώσει αμήχανα επειδή είμαι με την Μάιρα ζευγάρι.

Της κάνω νόημα να πλησιάσει και το κάνει.

«Πάω να φέρω κάτι να πιούμε για όλους .»λεει ο Παύλος και φεύγει πιο εκεί που ήταν τα ποτά.

«Τι έγινε γιε...»πήγε να πει ο Ορφεας όταν η Μάιρα καθάρισε τον λαιμο της.

«Τι έγινε Δημοσθενη;Πως είσαι;»λεει ο Ορφεας.
Πιο με το ζόρι πεθαίνεις!

«Καλά Ορφέα.Εσυ;»ρωτάω.
Μετά κοιτάει την Μάιρα.
«Προσπάθησα οκ;Για αυτό μην με πριζεις άλλο!»λεει εκείνος και συνεχίζει να τρώει.