Ο Γιος του Κηπουρού (#1 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

Κεφαλαιο 12.

Η Βαλέρια δεν μίλαγε.
Πράγμα περίεργο.
Αυτή πάντα έχει κάτι να πει.

Ούτε η Μάιρα μίλαγε.

Μιλάμε για αμήχανη στιγμή εδώ πέρα...

Είπα να βγούμε για καφέ και οι τρεις μας αλλά μάλλον θα το μετανιώσω.

Κάνω νόημα στην Βαλέρια για να πει κάτι.
Αυτή σηκώνει τους ώμους αδιάφορα και εγώ της ξανακάνω νόημα.

Με αγριοκοιταζει.
Αλλά μιλάει.

«Και για πες;Ποιο είναι το αγαπημένο σου χρωμα;»την ρωτάει.

Σοβαρά τώρα;
Από όλα αυτό βρήκε να ρωτήσει;

«Βαλέρια...»λέω.
«Τι;Δεν ξέρω πως να αρχίσω την συζήτηση αλλιώς»λεει εκείνη.

Η Μάιρα δεν ένιωσε κάπως αφού γέλασε.

«Το Κόκκινο»λεει και κοιτάω την κορδέλα της που έχω στο χέρι μου ακόμα.
Κόκκινη και αυτή.

«Ενδιαφέρον χρωμα...»λεει η Βαλέρια.

Έλα τώρα.
Έτσι προσπαθεί να την γνωρίσει;

«Είσαι πιο έξυπνη από αυτό.Και το ίδιο και η Μάιρα»της λέω γιατί αυτό είναι χαζό.
«Τι θες Δημοσθενη;Αφού ποτέ δεν έχουμε πει ούτε καλημέρα»λεει η Βαλέρια.
«Ψέματα.Εγώ σου έχω πει πολλές φορές.Εσυ απλά δεν μου έχεις απάντησει ποτέ»λεει η Μάιρα και κοιτάω την Βαλέρια τώρα.

«Δεν το θυμάμαι...»λεει αυτή.
«Και όσο αφορά αυτά που λεει ο Ορφεας δεν έχω καμία σχέση.Φέρεται παιδιάστικα πολλές φορές»
«Τι λεει ο Ορφεας;»ρωτάω τώρα.
«Τίποτα»λεει η Βαλέρια.
«Τι λεει ο Ορφεας;»ρωτάω την κοπέλα μου.
«Η κόρη της κομμώτριας και αλλά τέτοια.»απαντάει.

Έχει κάτι αυτός με την δουλειά των γωνιών μας.
Δεν εξηγείται.

«Και μετά μου λες καταβαθος είναι καλός...»λέω.
«Ας γελάσω!»λεει η Βαλέρια και γελάει.
«Τα λεει απλά για να τα λεει»εξηγεί η Μάιρα.
«Τα λεει επειδή είναι μπουμπουνοκέφαλος»λέω.
«Όλη η παρέα είναι!»λεει η Βαλέρια και την αγριοκοιτάζω.

«Εκτός από την κοπέλα σου υποθέτω»το διορθώνει μετά.

Γελάμε.

«Μην είστε κακοί τώρα.Τα παιδιά είναι ψυχούλες».

Όχι η λέξη που θα χρησιμοποιούσα....

«Βέβαια.Ο Άγιος Παύλος και ο Άγιος Ορφεας...»λεει η φίλη μου.
«Οι ψυχούλες που δεν λένε κακό λόγο για κανέναν»συμπληρώνω.
«Με το φωτοστέφανο κυκλοφορούν...»λεει και αυτή και γελάμε.