Famous ~ Woosan

11~WOOSAN

Wooyoung evinin az ilerisindeki sahil kenarında bankta oturmuş hıçkırarak ağlıyordu. San'dan ne ara bu kadar etkilendiğini bilmiyordu, ama üzülüyordu.

Ne yapması gerektiğini bilmiyordu, yorgundu...

Yanına oturan beden oturduğu gibi Wooyoung'u kendine çekip sarıldı.

"Wooyoung, neden ağlıyorsun, İyi misin?"

Wooyoung gözlerini kendine sarılan tanıdık kokunun ve sesin yüzüne çıkardı.

"Minhyun hyung.."

Wooyoung kollarını Minhyun'a sardı ve kesik bir iç çekti.

"Kimmiş benim kardeşimi üzen? Duydum geldim hemen."

"Nereden duydun?"

Minhyun Wooyoung'un kulağına eğildi.

"Perilerim haber verdi, şştt ama kimse duymasın."

Wooyoung gülümsedi. Minhyun'u çok severdi. Minhyun, Wooyoung'un kuzeniydi. Birlikte büyümüşlerdi, birbirlerine çok bağlılardı. Sadece Minhyun artık iş güç sahibi bir insan olduğu için başka bir şehirde yaşıyordu.

"Seni çok özledim Hyung."

"Bende seni kerata! Şimdi sil gözyaşlarını da anlat."

"Antim San'mış, sınıf arkadaşım."

"Ee, zaten onun okuldan olduğunu biliyordun. Seni bu kadar üzen bu mu?"

"Hyung.. ben San'dan hoşlanıyorum."

Minhyun kahkaha atarak Wooyoung'un saçlarını karıştırdı.

"Bizim minik Wooyoung'umuz aşık mı olmuş bakalım."

Wooyoung göz devirdi.

"Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum hyung.. ondan uzak durmak istiyorum, ama onu görmek istiyorum, bunu onun yaptığına inanmak istemiyorum. İstemeden kendimi onu düşünürken buluyorum. Hyung ben aptal mıyım?"

Minhyun kıkırdadı.

"Hayır, Wooyoung. Sen aptal falan değilsin. Hani.. o dizilerde duyduğumuz aptal aşık lafı vardır ya, ya da o sahte sevgiler, aşk kötü bir şey değil Wooyoung. Aşk insanı aptallaştırmaz, gerçekten birini sevdiğinde, onu korumak istersin, hep onunla olmak istersin, sana güvensin istersin, onu ondan bile kıskanırsın, bu aptallık değil. Sevmek ve sevilmek çok güzledir Wooyoung. Ama sevmek daha güzeldir. Sevilen kişi belki bunu anlamaz bile, sevilen kişiler kördür Wooyoung. Birisini sevdiğin zaman onun için canını bile vermeye kalkarsın kimi zaman, en küçük bir olayda bile onun için orada olursun. Sevdiğin zaman sen bambaşka bir insan olursun Wooyoung. Dışarıya karşı buz gibi olsanda, sevdiğin insana karşı hep sımsıcak olursun. Ve sevdiğin kişi de bunların farkındadır. Bu yüzden normal bir anda seni umursamasa da başı sıkıştığında ilk sana koşar, çünkü bilir. Senin canın pahasına onun yanında olacağını bilir. Ve o zaman farkına varır, kendisini seven kişinin değerini o zaman anlar. Her ne olursa olsun Wooyoung... sen sevmeyi asla bırakma. Seven insanlar değil, sevginin değerini bilmeyen insanlar aptaldır."

Wooyoung Minhyun'a daha sıkı sarıldı.

"Seni çok seviyorum hyung."

"Bende seni seviyorum Wooyoung. Hadi şimdi eve gidelim. Evde konuşuruz."