Sıfırdan başlamak...
Hiçlikten..
...
Okulumdaki tuvaletteydim.
Elimdeki sigara tükenmişti.
Son bir nefes çektim.
Koleteze atıp sifonu çektim.
Çantamdan bir menthollu seker attım agzıma...
Tadı nefesimi açtı, agzımı ve midemi yaktı.
Zil çaldı. Kulaklarım isyan etti.
Aynada suratıma bir su çarptım.
Aynadaki görüntüm. İgrençti.
Lavabodan çıktım.
Rehberlik servisine gittim.
Rahatsız oldugumu ve bana izin kagıdı vermesini istedim.
Adam yeni olsada dosyamı okumuş olmalıydı.
İstemedigim zaman derse girdigimde, neler yaptıgımı biliyordu.
İşim bittiginde, okulun bahçesine çıktım.
Bi kaç basketbol oynayan çocuktan başka kimseler yoktu..
Kimsem yoktu...
Ne hissettigimi anlayan ya da hissettiklerimi anlattıgımda dinleyen...
Yanımda sadece "duracak"biri bile yoktu...
İyileşmem imkansıZdı, bu koşullarda.
Bunu biliyorlardı ama kimsenin umrunda degildi...
İntihar edecegim ya da kaçacagım günü bekliyorlardı.
Okul bile beni kovmak istiyordu..
Ama bazı derslerde olaganüstüydüm.
Bu beni bi deli hastanesine tıkmalarını önleyen tek şeydi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
cehennemde görüşürüz #wattys2015
Misterio / Suspenso“Her şeye ragmen” dedim…. “Ben hepinizden iyiyim.. Sizin günahınız benim.. Benim günahım ise siz benzemek gittikçe..”
