Sabah olmuştu. Ben valiz sesleriyle uyandım. Kızlar valizleri aşağıya sürüklüyorlardı. Ah bugün Güneş gidecekti. Ben yerimden fırladım. Kızlara yardım ettim. Kapıya geldik. Güneş hepimize sarıldı. Göz yaşları sel oldu. Ben gene kendimi tuttum. Güneş son sözünü söyledi " kızlar, hiç ayrılmayın, sevginizi kaybetmeyin.ben sizi çok seviyorum. Göxüm arkada kalmıyacak eminim. Beni unutmayın ..."
Ahh bu çok acıklı bir veda olmuştu. Göz yaşlarım zor duruyorlardı. Gece ağlamaktan yorgun düştü. Son kez sarıldık. Ve Güneşe elveda...
El salladık. Göz yaşlarım aşağıya süzüldğ. İçeri attık kendimizi. Ev sessizdi. Bütün şamata Güneşteydi. Ama neşe kaynağımız gitti.sadece ben ve Gece kaldık. Off . Okul saatide geliyordu eşyalarımı topladım. Hazırlandım. Aşağıya indik. Arabaya bindik. Artık arka koltukta Güneş olmayacaktı. Lanet olası göz yaşlarım geliyordu. Kendimi tutmqk zorundaydım. Yoksa ki okulda sümüklü şekilde gezemezdim. Yola koyulduk.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlığın Kızı
Teen Fiction"O,ne düşüp dizi kanayınca ağlayan,ne pembeyi seven, ne de fare görünce kaçan bir kız değildi... Tüm çığlıkarı içinde bir fırtına şeklinde esen ve karanlığında yalnız kalmak isteyen bir kızdı."
