Eve vardık. Güneş sabahtan akşam yemeğini yapmış. Bu kız bi harika. Ben odama kapandım. Bugünü göz önüne getirdim. Çok yorucuydu ve sinirli bir gündü. Yemek yedikten sonra bunları düşünecektim. Masaya oturdum. Gece ve ben gayetiyi gözüküyorduk. Ama bi sn Güneş ?. Güneş hüzünlüydü. Ben soracakken o lafa başladı " canlarım ciğerlerim. Bu size son iyiliğim olsun. Ben yarın ailemin yanına amerikaya gidiceğim. Eğitimim orada devam ettireceğim. Buraya geri dönmem çok nadir. Belkide hiç gelmem. " .
Biran kalbime sızıntı girdi. Gece çoktan ağlamaya başlamıştı. Ben direndim. Ama yanaklardan o göz yaşları akıp gitti. Güneş bana ve Gece ye sarıldı. Yemeklerde bitti. Ben yıkarı çıktım. Gece ve Güneş sofrayı topladılar. Ben ise bugümü düşündüm. Sınıfımıza gelen çocuğa bu kadar kin kaplamam çok iyibir davranış olmasada o kaşınmıştı. Ben ise bu duruma muhtaç kaldım. Ah lanet olası göz kapaklarım kapanıyordu. Yatıp uyudum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlığın Kızı
Teen Fiction"O,ne düşüp dizi kanayınca ağlayan,ne pembeyi seven, ne de fare görünce kaçan bir kız değildi... Tüm çığlıkarı içinde bir fırtına şeklinde esen ve karanlığında yalnız kalmak isteyen bir kızdı."
