Μαθιός - Βασιλική: Η αποκάλυψη

Ο πόνος πριν την καταιγίδα

Είχε κλείσει την πόρτα πίσω του, όταν ένιωσε τους λυγμούς να την ζώνουν. Η πίκρα και η απογοήτευση θέριευε μέσα της. Πώς μπόρεσε να της το κάνει αυτό... Φαινόταν τόσο ερωτευμένος μαζί της και η αγάπη του έμοιαζε να είναι αληθινή. Πως μπορούσαν όλα να είναι ένα ψέμα; Πώς μπόρεσε να την κοροϊδέψει έτσι;; Και εκείνη γιατί τον πίστεψε;;

Για άλλη μία φορά η ζωή της είχε δείξει το σκληρό της πρόσωπο. Από τον παράδεισο ξαφνικά και χωρίς καμία προειδοποίηση βρέθηκε στην χειρότερη κόλαση... Τελικά ήταν εντελώς ανίκανη να διαλέγει συντρόφους στη ζωή της... Ο άντρας που παντρεύτηκε, την απατούσε και ο άνθρωπος στον οποίο έδωσε όλη την ψυχή της, την άδειασε με τον πιο άσχημο τρόπο... Τι ήταν αλήθεια χειρότερο, η Βασιλική αδυνατούσε να απαντήσει, και ας ένιωθε ότι αυτή η πληγή ήταν η πιο έντονη από όλες!

Ξαφνικά ένιωσε σουβλιές πόνου να τρυπούν την κοιλιά της. Προσπάθησε να πάρει βαθιές ανάσες για να χαλαρώσει, ελπίζοντας ότι ο πόνος θα σταμάταγε. Όμως όχι. Μέσα σε δευτερόλεπτα έγινε αφόρητος, και εκείνη ανίκανη να το διαχειριστεί, διπλώθηκε στα δύο.

Ο φόβος φώλιασε στην καρδιά της. Κουβαλούσε μία ψυχή μέσα της, και αυτή τη στιγμή όλα έδειχναν ότι υπήρχε πρόβλημα. Σκέπασε με τα χέρια της στην κοιλιά της και ψιθύρισε με πνίχτη φωνή:

"Εχασα εκείνον, όχι και σένα... Κρατήσου, κρατήσου και θα τα καταφέρουμε". Θα το έχανε λοιπόν το παιδί της, όπως έχασε σχεδόν τα πάντα στη ζωή της;; Πώς θα το άντεχε αυτό;;;

Είχε βρεθεί στο πάτωμα και δεν μπορούσε να σηκωθεί. Μάζεψε όλη της τη δύναμη και σύρθηκε μέχρι το τραπέζι δίπλα στην είσοδο, όπου είχε αποθέσει, λίγο πριν έρθει ο Μαθιός, το κινητό της. Ανασηκώθηκε και κατάφερε να το φτάσει. Με τα δάκρυα να τρέχουν ρυάκια από τα μάτια της και τις ανάσες τις κοφτές και μανιασμενες, προσπάθησε να πληκτρολογήσει κάτι. Ύστερα σήκωσε το τηλέφωνο όσο μπορούσε πιο ψηλά προς το αυτί της.

"Η Βασιλική είμαι. Δεν έπρεπε να σε πάρω, αλλά έχω πρόβλημα... Πονάω, πονάω πολύ και είμαι μόνη μου. Φοβάμαι... Κάνε κάτι... Σε παρακαλώ..."

Αυτά ήταν και τα μόνα λόγια που πρόλαβε να πει, πριν κυλιστεί στο πάτωμα αναίσθητη...