Ałł Ør Nøthinğ

Ξετσίπωτοι ||72||

Τι έγινε μόλις τώρα?
..................................................................................

(μιας και το βιβλίο τελειώνει πολύ πολύ σύντομα σκέφτηκα να κάνω ένα τελευταίο κεφάλαιο αφιερωμένο στις ξαναμένες παρθένες της καρδιάς μου <3

Προειδοποιώ αυτό το κεφάλαιο είναι 80% smut)

Mel's pov

Μ : Δεν μπορώ άλλο να την βλέπω έτσι... Πονάει η καρδιά μου...

Εγω : Κάτι πρέπει να κάνουμε...

Έπιασε την κασετίνα μου από το θρανίο και της την πέταξε στο κεφάλι.

Α : ΤΙ ΣΤΟ-, αναφώνησε ξαφνιασμένη και σταμάτησε όταν μας είδε να την κοιτάμε σοβαρά

Μ : Οι σοβαρές καταστάσεις απαιτούν δραστικά μέτρα.., είπε ο Μίλτος σηκώνοντας τα χέρια ψηλά

Η Άννα ξεφύσιξε και ξαναξάπλωσε πάνω στο θρανίο της.

Α : Με βαρέθηκε.. Κατάντησα στημένη λεμονόκουπα.. Μόνη και έρημη..., μονολόγησε δραματικά

Ρόλαρα τα μάτια μου.

Εγώ : Υπερβάλεις λίγο..., της είπα βέβαιη

Γύρισε να μου έριξε ένα αστραπιαίο βλέμμα.

Α : Δεν άκουσες τον τρόπο που μου μίλησε Μελίνα! Σαν να εκνευρίστηκε που τον πήρα τηλέφωνο...

Εγώ : Ίσως είχε κάτι να κάνει εκείνη τη στιγμή και ήταν φορτωμένος συναισθηματικά..., προσπάθησα να εξηγήσω μάταια

Κούνησε το κεφάλι της αρνητικά.

Α : Δεν νομίζω...

Ξεφύσιξα και της χάιδεψα την πλάτη τρυφερά.

Εγώ : Η πορεία τελειώνει σε τρεις μέρες! Δώσε του λίγο χρόνο και αν δεν επικοινωνήσει μαζί σου τότε φιλάκια!

Μ : Κράτησε αρκετά πάντως.. Μου έκανε τρομερή εντύπωση που δεν την σπάσανε οι μπάτσοι πιο νωρίς..

Έγνεψα καταφατικά.

Εγώ : Υπήρχε σχέδιο, είπα και δεν μπόρεσα να κρατήσω πίσω ένα μικρό χαμόγελο, και η απήχηση που είχε στον κόσμο ήταν τεράστια!

Α : Καλό αυτό, υποθέτω..., είπε σκεπτική

Γύρισα να την κοιτάξω πριβληματισμενη.

Εγώ : Γιατί το λες έτσι..? ρώτησα επιφυλακτικά

Α : Τίποτα, απλά... Δεν σου φαίνεται σαν όλο αυτό να.. να πήγε υπερβολικά καλά...? Ούτε ένα επεισόδιο? εξέφρασε την απορία της έκπληκτη