Ήταν ο άτιμος.
..................................................................................
Max pov
Δεν ξέρω τι με έπιασε. Και εκείνη τη στιγμή δε με ένοιαζε κι όλας.
Το μόνο που σκεφτόμουν είναι σε ποιον από τους δύο τοίχους να την κολλήσω.
Ένιωθα στερημένος. Είχα να της μιλήσω τόσο καιρό που ένιωθα πως απλά έβγαζα ότι κρατούσα μέσα μου. Πείτε το θυμό, αγανάκτηση, ότι θέλετε...
Αλλά είχε τα ωραιότερα χείλη που είχα γευτεί ποτέ. Όσο κι αν την τράβαγα προς το μέρος μου, η επαφή δεν ήταν αρκετή. Όσο κι αν την άγγιζα, δεν με ικανοποιούσε. Όσο κι αν αυτό ήταν απλά ένα φιλί, δεν άργησε να με κάνει σκληρό γρήγορα.
Τα χέρια της ανέβηκαν προς το στήθος μου και ένιωσα τα δάκτυλα της να χαράζουν μονοπάτια πάνω στους κοιλιακούς μου. Ήταν διστακτική όμως.
Το γεγονός πως ακόμα και τώρα, ενώ οι γλώσσες μας χορεύουν η μία δίπλα στην άλλη, εκείνη παραμένει τόσο αγνή και αθώα, με κάνει να θέλω να κάνω πολλά πράγματά.
Δάγκωσα το κάτω χείλος της χωρίς να το περιμένει και έβγαλε ένα μικρό επιφώνημα.
Μόνο αυτό χρειάστηκε ώστε να καυ-
Mel's pov
ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ
ΗΑΗΑΗΑΗΑΗΑΗ ΈΚΑΝΕ "ΝΤΟΙΝΓΚ!"
Χρειάστηκε να περάσουν μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να συνειδητοποιήσω τι συνέβαινε.
Χρειαζόμουν επειγόντως μια καθαρή ανάσα αέρα, αλλά η ζεστασιά του στόματος του ήταν υπερβολικά απολαυστική ώστε να την αφήσω.
Κάποια δευτερόλεπτα αργότερα, μην αντέχοντας άλλο, τραβηχτήκαμε μακριά ο ένας από τον άλλον.
Ένιωθα να καίγομαι και τη θερμοκρασία ξαφνικά να έχει ανέβει πολύ απότομα.
Η μία τρεμάμενη ανάσα μετά την άλλη.
Ήμασταν ακόμα πολύ κοντά.
Έφερε το χέρι του στο πρόσωπο μου και με τον αντίχειρα του χάιδεψε απαλά τα πρισμένα χείλη μου.
Μπορούσα ακόμα να νιώσω τη γλώσσα του να κόβει βόλτες μέσα στο στόμα μου.
Σήκωσε ελαφρά το πηγούνι μου, ώστε να τον κοιτάξω. Δε ξέρω πως έπρεπε να αντιδράσω, ήμουν ακόμα σε κατάσταση σοκ.
Μ : Κανονικά θα έπρεπε να πω "Λυπάμαι, παραφέρθηκα..", έκανε μια παύση για να πάρει μια κόφτη ανάσα, αλλά δε λυπάμαι καθόλου, συγγνώμη.., είπε και τα χείλη του σχημάτισαν ένα πονηρό χαμόγελο
VOUS LISEZ
Ałł Ør Nøthinğ
ComédieΜ : Οο έλα τώρα... Τι είναι η ζωή χωρίς λίγο ρίσκο..? ρώτησε πονηρά Εγώ : Όλα ή τίποτα, δηλαδή? ξαναρώτησα με την ίδια ενέργεια Τα δάκτυλα του μεταφέρθηκαν στο κουμπί της φούστας μου. Μ : Όλα. Πάντα όλα... Ξεκούμπωσε με επιδεξιότητα το ρούχο μου...
