Ałł Ør Nøthinğ

ΨΩΜΊ ΝΑ ΠΆΡΕΙΣ ||15||

Anna's pov

*ΑΤΣΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ*

Εγώ : ΤΙ ΕΝΝΟΕΊΣ ΕΊΣΑΙ ΆΡΡΩΣΤΗ!? ΚΑΙ ΠΌΤΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΣ ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΠΕΙΣ!?

Μ : Ρε Άννα τώρα έβγαλα το θερμόμετρο..

Εγώ : ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΆΖΕΙ!

Μ : Πφφφ.. Έγινε και κάτι άλλο..., είπε ντροπαλά

Α τη κατίναααα

Εγώ : Σαν τι? Ρώτησα καχύποπτα

Μ : Ε ναα.. Θυμάσαι που σου είπα πως ήρθε και με πήρε χθες από το σχολείο ο Μαξ...?

Εγώ : ΌΧΙ.

Μ : Και πως με απείλησε να μη πάω σχολείο γιατί με είδε που ήμουν λιγουλάκι άρρωστη..?

Εγώ : ΌΧΙ.

Μ : Και πως εγώ δεν τον άκουσα και πήγα, γιατί-

Εγώ : Είσαι ένα πεισματάρικο σκατό ναι ναι... ΌΧΙ.

Μ : Και μετά που ήρθε και με πήρε, με το ζόρι βέβαια, και μετά πολλάααα αλλά πράγματα...?

Εγώ : ΣΕ ΔΈΚΑ ΕΊΜΑΙ ΕΚΕΊ!

Μ : Οχ-

Και της το έκλεισα.

Όλα τελευταία τα μαθαίνω! Τι ρόλο βαράω εγώ σε αυτό το βιβλίο μου λέτε!?

Αφού φτερνίστηκα για άλλη μια φορά έβαλα παπούτσια και ζεστά ρούχα και κατέβηκα κάτω.

Μ(άνα) : Που πας παιδί μου, αφού είσαι κρυωμένο!? Πετάχτηκε η μάνα μου από τη κουζίνα

Τι διάολο κάμερες έχει βάλει..?

Εγώ : Στη Μελίνα πάω μαμά.. Κι αυτή άρρωστη είναι.

Μ : Και εσύ τι πας να κάνεις εκεί? Να είστε άρρωστες μαζί?

Εγώ : Να τη δω πάω βρε μανούλα μου, θα είμαι πίσω σε λίγη ώρα..

Μ : Ζακέτα να πάρεις! Φώναξε

Εγώ : Πήρα πήρα να φύγω τώρα?

Μ : Άντε φύγε.., είπε και χώθηκε πάλι στην κουζίνα της

Έλεος.

Βγήκα έξω απ το σπίτι και άρχισα να περπατώ προς της Μελίνας, που ήταν μόνο ένα τετράγωνο πιο κάτω, όταν χτύπησε το τηλέφωνο μου.

Έφτασα στην άκρη του πεζοδρομίου και αφού έλεγξα πως δεν υπήρχε κανένα αμάξι άρχισα να περπατάω.

Εγώ : Παρακαλώ?

Μ : ΨΩΜΊ ΝΑ ΠΆΡΕΙΣ! ΑΥΤΌ ΜΕ ΤΟ ΣΟΥΣΆΜΙ ΌΜΩΣ ΌΧΙ ΤΟ ΆΛΛΟ! ΕΚΕΊΝΟ ΚΆΘΕΤΑΙ ΣΤΑ ΜΠΟΎΤΙΑ!