Μ : Όχι..., είπε δήθεν απολογητικά και έσκυψε να με φιλήσει για ακόμη μια φορά
..................................................................................Max's pov
Τράβηξα την μπλούζα πάνω από την μύτη μου και κάλυψα τις αναπνευστικες μου εισόδους, ώστε να προφυλαχτώ από τον πυκνό καπνό. Κολλημένος στον τοίχο, όσο πιο μακριά μου επιτρεπόταν από την φλεγόμενη κουπαστή, προσπαθούσα να ανέβω τα σκαλιά. Είχα φτάσει νομίζω στον τρίτο όροφο όταν σκόνταψα σε ένα πεσμένο κομμάτι τούβλο. Ο οξύς πόνος στο πόδι μου σε συνδιασμό με την ανικανότητα του εγκεφάλου μου να οξυγονωθεί επαρκώς έκαναν την αποστολή μου πολύ πιο δύσκολη.
Τα μάτια μου έτσουξαν και πετάρισα τις βλεφαρίδες μου σε μια προσπάθεια να δω μέσα από τα δάκρυα. Στηρίχτηκα με τις παλάμες μου πάνω σε ένα σκαλοπάτι και τράβηξα τον εαυτό μου πάνω από τα συντρίμμια. Έπειτα σηκώθηκα με δυσκολία ξανά στα πόδια μου και συνέχισα να ανεβαίνω βιαστικά τις σκάλες.
Σταμάτησα για ένα λεπτό καθώς άρχισα να νιώθω μια έντονη ζαλάδα. Πίεσα στον εαυτό μου να συνεχίσει, ώσπου με τα χίλια ζόρια κατάφερα να φτάσω μέχρι την κορυφή. Πλησίασα την μεγάλη μεταλλική πόρτα και άπλωσα το χέρι μου διστακτικά για να ακουμπήσω το υλικό της. Με μεγάλη μου ανακούφιση συνειδητοποίησα πως η θερμοκρασία του μετάλλου ήταν φυσιολογική, αφού οι φλόγες του ισογείου δεν είχαν προλάβει να φτάσουν έως εδώ.
Ακούμπησα την πλάτη μου πάνω στην πόρτα και εσπρωξα ελαφριά με το σώμα μου προς τα πίσω. Προσπαθούσα να υπολογίσω πόση δύναμη θα χρειαζόταν να βάλω για να ανοίξει μα εκείνη δεν κουνήθηκε ούτε στο ελάχιστο. Προς μεγάλη μου έκπληξη παρατήρησα ένα νέο γυαλιστερό λουκέτο το οποίο κράταγε την πόρτα γερά στη θέση της.
Καριόληδες
Έριξα το κεφάλι μου προς τα πίσω για ένα σύντομο δευτερόλεπτο και προσπάθησα να πάρω μια φυσιολογική ανάσα. Κοίταξα γύρω μου μήπως έβλεπα κάτι που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως μέσο για να σπάσω την κλειδαριά. Λίγο σκανάρισμα μετά, το βλέμμα μου έπεσε πάνω σε έναν σκουριασμένο λοστό ο οποίος ήταν παρατημένος στο περβαζι ενός μικρού παραθύρου.
Έσπευσα προς το μέρος του και επί τη ευκαιρία έβγαλα το κεφάλι μου προς τα έξω γεμίζοντας τα πνευμονία μου με καθαρό αέρα. Το γλυκό αίσθημα του οξυγόνου με έκανε να λυγίσω μένοντας εκεί περισσότερο από όσο είχα περιθώριο να μείνω. Χαμήλωσα το βλέμμα μου προς τα κάτω, στρέφοντας για μια σύντομη στιγμή την προσοχή μου στους δρόμους της πόλης.
VOCÊ ESTÁ LENDO
Ałł Ør Nøthinğ
HumorΜ : Οο έλα τώρα... Τι είναι η ζωή χωρίς λίγο ρίσκο..? ρώτησε πονηρά Εγώ : Όλα ή τίποτα, δηλαδή? ξαναρώτησα με την ίδια ενέργεια Τα δάκτυλα του μεταφέρθηκαν στο κουμπί της φούστας μου. Μ : Όλα. Πάντα όλα... Ξεκούμπωσε με επιδεξιότητα το ρούχο μου...