Karşısında Burak vardı.Nerden bulmuştu onu, nerden haberi olmuştu.Tabi şu an bunları düşünecek durumda değildi.Burak hemen Mine'nin yanına oturdu ve konuşmaya başladı;
-Mine iyimisin sen,annen aradı, telefonda ağlıyodu,olanları yarım yamalak anlattı ve benden seni bulmamı istedi.Benim de aklıma doğal olarak ilk burası geldi.Küçükken ablanla en çok geldiğiniz bu park.Her geldiğinizde gitmemek için direndiğin bu park.Ablanda kıyamazdı sana , beş dakika derken geceyi bulurdu eve gitmeniz.Seninle de burda tanışmıştık.Şans eseri aynı apartmanda oturuyoruz.
-Ablamla ne çok oynardım bu parkta.Beni oynatmak için gelirdi ama benimle birlikte o da oynardı.Ne çok severmiş beni meğerse şimdi anlıyorum değerini.O gittikten sonra.
-Mine sıkma canını bak ablan geri gelemez şimdiden sonra ama sen onu kalbinde yaşatabilirsin.Onun yolundan gidebilisin.Şu anki katıldığın dövüş sporlarına ve voleybola orada da devam edebilirsin.Ayrıca gitar çalıyosun ve dansçısın, herkes bu kadar yeteneğe sahip olamıyo.Kıymetini bil bunların.
Mine ile Burak konuşurken Burak'ın telefonu çaldı.Burak arayan numarayı görünce biraz panikledi,Mine'den izin istedi ve ayağa kalkarak birazcık uzaklaştı.Fısıldayarak konuşmaya başladı ama gene de sesi duyuluyordu.Mine o zaman anladı, Burak'ın bir sevgilisi vardı ve onun bundan haberi yoktu. İşte o zaman burayla bağlarıın gerçekten koptuğunu hissetmişti.Ablasının mezarı dışında onu burada bağlayan hiç birşey kalmamıştı.Peki ya ne yapmalıydı ? Burda kalmak için savaşmalı mı, yoksa yeni bi sayfa mı açmalı?
Arkadaşlar bölüm biraz geç ve kısa geldi bu yüzden üçüncü bölümü en kısa zamanda yayınlamayı düşünüyorum (şimdi bile olabilir) görüşmek üzere :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YENİ BAŞTAN
Literatura FemininaKüçüktük,mutluyduk,hiç sorunumuz yoktu,hayata toz pembe bakıyorduk. Peki ya;tam hayatta istediğim her şeye kavuştum derken her şeyini kaybettin mi ? Hayata tam tutundum derken hiç elin kaydı mı ? Tam hayatla barıştım derken hayata küstün mü ? Peki...
