Berke;
Annesi beni salona davet etti.Kibarca teklifini kabul ettim.Zaten havalar soğumaya başlamıştı.İnce bir gömlekle kapının önünde beklemek pek de tercihim değildi.tTabi annesi girerken beni biraz bekleyeceğim konusunda uyarmıştı.En başta ne demek istediğini anlamamıştım,salonda uyurken koltuktan düşmek üzere olan mine'yle karşılaşana kadar.annesi hemen söze girdi;
-Dün gece televizyon izlerken uyuya kalmış.Uyandırmaya da kıyamadım.Fakat bu kadar uyuyaacağını tahmin etmezdim.Üzgünüm seni de biraz bekleticeğiz ama Mine'yi uayndırmam biraz zor olacak,uykusu fazla derin.
-Benim için sorun değil.Geç hazırlanacağını tahmin ederek biraz erken geldim.
-Çok düşüncelisin Berkecim,sen geç otur ben Mine'yi uyandırıyım.
Gülden hanım'ın gösterdiği koltuğa oturdum ve mine'yi izlemeye başladım.Uyurken çok masum görünüyordu.Garajdaki kavga eden kızla burada uyuyan kızın aynı kişi olduğuna inanamıyordum.
. . .
Neredeyse beş dakikadır Gülden hanım Mine'yi uyandırmaya çalışıyordu.Eğer nefes alışlarını duymasaydık öldüğünü düşünecektik.Gülden hanım'ın işe gitmesi gerekiyordu fakat Mine uyanmadığı için gidemiyordu.Gülden hanım'a işe gidebileceğini,Mine'yi bir şekilde uayndırabileceğimi söyledim.Başka bir seçeneği olmadığı için apar topar evden çıktı. Bende Mine'yi uyandırma çabalarıma devam etsem de pek başarılı olamadım.Sonra masada duran düdük dikkatimi çekti.Orada ne işi olduğunu düşünsem de buna zamanım yoktu.Düdüğü elime aldım,dudaklarıma götürdüm ve çalmaya başladım. İki saniye sonra bir ses duydum ve arkamı döndüm.Mine koltuktan düşmüştü ve ne olduğunu kavramaya çalışıyordu.Kafasını kaldırdı ve soran gözlerle bana baktı.Ben ise olanları anlatmaya başlarke kalkmasına yardım ediyordum.Kendine geldikten sonra çabuk hazırlanma sözü vererek yukarı çıktı. Napabilirim beklemekten başka çarem yoktu.
. . .
Mine;
Olamaz,olamaz,olamaz,Berke ben uyurken bizdeydi. Acaba horlamışmıydım. Koltuktan düşerek zaten yeterince rezil olmuştum .Ayrıca uyurken saçlarım dağınıktı. Bu günden kötü bir gün olamazdı herhalde. piknikteyken bir sorun çıkarmasam bari.
. . .
S on dakika otobüse yetişmişti. Yoksa berke de benim yüzümden pikniğe gidemeyecekti... İsmimi duymamla kendime gelmem bir oldu. Yoklama alınıyordu. Pikniğe giderken de yoklama alınması ne güzeldi.
. . .
Kulaklığım yine dolanmıştı. açmam en az yarım saatimi alıyordu. Aniden büyülü bir el uzandı elimden aldı ve birkaç saniye içinde açılmış bir şekilde geri bıraktı. Bu konuda ben mi çok beceriksizdim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YENİ BAŞTAN
ChickLitKüçüktük,mutluyduk,hiç sorunumuz yoktu,hayata toz pembe bakıyorduk. Peki ya;tam hayatta istediğim her şeye kavuştum derken her şeyini kaybettin mi ? Hayata tam tutundum derken hiç elin kaydı mı ? Tam hayatla barıştım derken hayata küstün mü ? Peki...
