Öylesine...

➻❥𝕂𝔸ℝ𝔸ℕ𝕃𝕀𝕂

Her geçen gün, zamana biraz daha kızıyordum.

Aylardır ne Emma'yı ne de Aria'yı görmüştüm.

Geldiğimden beri yanımda olan sadece Sophia vardı fakat Aria'nın yerini hiç kimse dolduramazdı.

Balkona çıkıp temiz bir hava almak isterken gördüğüm rüya bir kez daha kendini hatırlattı.

Belkide son yaşadıklarımın etkisi altındaydım.

O gün yaşadıklarımın üstesinden nasıl geldiğimi bilmiyorum ama tek bildiğim bu gerçekle çoktandır yüzleşmiş olmam.

Ne kadar yüzleşmiş olsamda ağlamamak için kendimi defalarca tutmuştum.

Colin'le mahkemeden sonra pek yüz yüze gelmemiştik.

Gördüğüm rüyadan sonra Colin'den köşe bucak kaçıyordum.

Düşüncelerimin esiri altından kurtulup balkona çıktım.Temiz, ferah havayı ciğerlerime çektigim sırada aşağıya baktım.

Gördüklerime inanamayıp gözlerimi kırptım.

Veronica Sarayın avlusunda duruyordu.Liam ile sohbet ediyor gibilerdi.

Ağzı kulaklarında olan Veronica, gözlerini sarayda gezdirdiği sırada tek bir noktada durdu.

Sinsi gülümsemesiyle birlikte gözlerime bakmaya devam etti ve başını eğerek selam gönderdi.

Veronica'nın buraya neden geldiği hakkında en ufak bir fikre sahip değildim ama öğrenmek istiyordum.

"Belkide benimle ilgili bir haber getirmiştir" diyerek Colin'in çalışma odasına gitmeye karar verdim.

Hızlı adımlarla koridorda ilerlerken Liam ile Veronica'yı, Colin'in çalışma odasına girdiğini görmem ile birlikte durdum fakat geri dönmeyi hiç düşünmüyordum.

Kapının önüne gelince kapalı kapının ardından hiç ses gelmiyordu.

Daha fazla yaklaşmaya çalışınca Kapı birden açıldı.

"Şu huyundan vazgeçecek misin?"

Kafamı kaldırmamla Colin'in sert ve soğuk bakışıyla karşı karşıya kaldım.

"Şey...Ben Veronica'yı görünce,benimle ilgili bir sorun-...."

"Hayır senlik bir sorun yok.!"

"Ta...tamam ben gid..."

"Hayır.Hiç bir yere gitmiyorsun."

Colin, emir veren cümlesiyle kendi masasının köşesine yaslandı ve ardından kollarını birbirine bağladı.

Veronica'ya baktığımda ise bana gözünü devirdiğini gördüm.Hal ve tavırları hoşuma gitmiyordu fakat kendimden ödün vermek istemiyordum.

"Evet.Veronica, baştan başla seni dinliyorum."

" Beni Yüce ihtiyar Draco,size bir hediye olarak gönderdi.Artık sizin hizmetinizde olacağım."

Yüce ihtiyar Draco'nun hediye olarak bir kadını göndermesi hiçte mantıklı gelmiyordu.

"Sen Draco'nun yardımcısının, hemde yıllardır.Neden bir başkasını değilde seni gönderdi."

"Aslında benim yerimi alması için bir başkasını egitiyordum.Eğitimini başarıyla bitirdi.Simdi ise benim gibi olmasa da işini güzel yapıyor.Draco'ya yardımcı olacağından eminim."

"Sorumun cevabı bu değil Veronica.Senin zeki bir kadın olduğunu düşünürdüm ama şimdi tam tersini düşünüyorum."

Colin'in ağır cümlesi Veronica'nın kaşlarının çatılmasına neden oldu ve kafasını aşağı eğdi.