Üzgünüm Defne

11.3K 326 3
                                    

Koşuyorum arkama bakmadan bian önce burdan kaçıp gitmek istiyorum. Ne kadar da çok severdim burayı, bu barı. Bana hep Berkan'ı hatırlatıyor. Beni buraya ilk o getirmişti. Onunla ilk burda öpüşmüştük. O benim ilkim, herşeyimdi. Beni aldatana beni terk edip gidene kadar. Beni aldattıktan sonra onu hiç affetmedim. Benimle küs öldü. Ona hala kızgınım. Son sözlerine hala inanmiyorum. Bana kollarımda ölürken "Seni aldatmadım Defne. Ben seni hep sevdim ve seveceğim bana inan" dedi. Bişey diyemedim, yardımda isteyemedim. Sadece son kez gözlerine baktım. Ama artık o gözlere aşkla bakmıyordum. Onun gözleri ise benimkilerin aksine hiç bakmadığı kadar aşkla bakıyordu. Sonra o gözler kapandı. Başında ağladım, ağladım. Sonra bağırmaya başladım 'Kalk Berkan kalk. Seni affetmedim beni bırakamazsın. Kalk hadi..' diye ağlayarak bağırdım. Sonra belimde hissettiğim eller beni ondan ayırdı. Kim olduğuna bakmak için arkamı döndüğümde Kaan'ı gördüm. Berkan'ın kuzeni. Beni ordan alıp arka sokağında olduğumuz bara götürdü. Bu bar Berkanların barıydı. Ama Berkanla Kaan küçük oldukları için Berkan'ın abisi Burak abi işletiyor. Kaan beni Burak abinin odasına götürdü ve içmem için bir bardak su verdi. Elinde ki suyu alıp masaya bıraktım. Hala ağlamam dinmemişti. Kaan bakıp yalvarır gibi "Berkan'a ne olacak yaşıyacak dimi?" diye sordum. Kaan cevap vermeyince yalvarmaklı çıkan sesimle "Kaan bişey desene" dedim. Umutla yüzüne baktım bir cevap bekledim. Yine cevap vermeyince yalvarmakla birlikte sinirde içeren sesimle Kaanın yanına gittim "Kaan cevap ver!" diye bağırdım. Gözlerini gözlerime dikip "Üzgünüm Defne" dedi. O kadar kısık sesle söylemişti ki konuşmakta zorluk çektiği belliydi. Ama neden üzgündü ki? Berkan ölmemişti ölmemişti dimi? Ayaklarım bedenimi taşıyamaz hale geldi ve orada yere yığıldım. Sonra Kaanın bana bişeyler söylediğini duydum ama sesler çok karışıktı. Sonra etraf karardı..

Ona Prenses Deme!Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin