Ona Prenses Deme!

Buse geliyor

Annem koluma girip beni de babamın arkasından sürüklemeye başladı. Bedenim yorgun aslında en çok ruhum, kalbim yorgun. Arabaya bindik ve yol boyunca hiç konuşmadık. Araba evin önünde durunca indim. Annem hemen koluma girdi beni odama götürdü yatağıma yatırdı. Saçımdan öptü ve konuşmadan dışarıya çıktı. Odamın önünden sesler gelmeye başladı.
Babam: "Nasıl hanım kız?" diye sordu sesinde ki endişe belli oluyordu.
Annem: "Hiç konuşmuyor, ağlamıyorda sadece boş boş bakıyor" dedi.
Babam: "Bunu da atlatıcaz ağlama hanım. Hep birlikte bununda üstesinden gelicez" dedi.
Annem: "Bundan sonra daha dikkatli olmamız gerek. Hiç üzülmemesi lazım" dedi ağlayarak. Göz kapaklarım daha fazla dayanamayıp gözlerimi yumdum.

Gözüme gelen güneş ışığıyla uyandım. Yataktan zorla kalkıp banyoya attım kendimi. Bir duş kendime anca geldim. Üstümü değiştirip aşağıya indim. Annem ve babam mutfakta masada oturuyorlardı. Beni görünce annemin yüzünde gülümse oluştu "Günaydın canım iyi uyayabildin mi?" diye sordu. Olumlu anlamda kafa salladım aslında nerdeyse hiç uyuyamamıştım Berkan'ı düşünmekten sabaha karşı uykuya dalmışım. Herzaman ki yerime oturup yavaş yavaş kahvaltımı etmeye başladım. Aslında hiç yemek gelmiyordu içimden. Babamın sesiyle dikkatimi tabağımdan babama verdim "Yarın kuzenin Buse geliyor" dedi. Buseyi beni mutlu etsin diye çağırdılar biliyorum. Buse bana yakın olan nadir insanlardan aslında Berkanla tanışmadan önce kuzenim Buse ve en yakın arkadaşım Ecem dışında kimsem yoktu. Sonra Yağmurla tanışmıştık sonra da Berkan'la.. Bu sefer annem konuşmaya başladı "Bugün doktorunla randevun var tatlım" dedi. Şu kendi doktorumun zorla psikolojik tedavi görmem gerektiği doktor. "Saat kaçta?" dedim. Annem konuştuğumu görünce sevindi "3'te canım baban seni bırakır" dedi. "Gerek yok kendim gidebilirim" dedim. Babam itiraz edecek gibi olsa da annemin bakışlarından dolayı vazgeçti "Tamam sen bilirsin kızım" dedi.